Zaur, içinde bütün bu bayağı oyuncaqlara neinki gülürdü,
müeyyen ikrah hissi de duyurdu, bu duyğularını ört-basdır etmek,
202
üze çıxarmamaq, hamıya xoş sifet göstermek, mehribanlıq elemek
isteyirdi. Özü de bu halına teeccüb qalmışdı. Adeten bu sayaq
münasibetler, ümumiyyetle, ad gününün saxta şadyanalığı onu
esebileşdirerdi. Zaur bu günün tez qurtarıb getmesini arzulayırdı.
Amma bu gün seherden beri bütün içini doldurmuş ilıq, xoş bir
duyğu, ele bil onun bütün insanlara münasibetini de
mülayimleşdirmişdi: heç kes onu esebileşdirmirdi...
Deqiqebaşı elini cibine atır, "Ronson" alışqanını çıxarıb
odlayırdı ve ona ele gelirdi ki, onun sevincine, ferehine hamı
şerikdir. Bu alışqanı bu gün işe Tehminenin qonşusu Medine
getirmişdi. Tehminenin dünen dediyi hediyyesiydi bu
"Ronson" alışqanı, bir deste gül ve üstünde tebrik sözleri
yazılmış kağız... Zaur ele bil qeribe yuxu içinde idi ve ona
müracietle deyilen sözleri de emelli-başlı eşitmirdi, nezaketsiz
görünmemek üçün arabir "beli, elbette", yaxud "xeyr" deyirdi,
amma özü de bilmirdi ki, "beli-xeyri" yerinde deyir, ya yox.
Tahirenin eri Cabbar da ne baredese onunla qızğın söhbete
girişmişdi. Zaur da onu dinlemeyerek hey başını yelleyir, "beli,
beli, elbette" deyirdi, amma özü de bilmirdi ki, neyle razılaşır,
neyi bele qeydsiz-şertsiz qebul edir... Arabir diqqetini toplayıb
Cabbarın fikrini almaq, neden danışdığını teyin elemek
isteyirdi. Cabbar yanında oturmuşdu, amma ele bil sesi
hardansa, çox uzaqlardan gelirdi:
—Başa düşürem, atanızın işlediyi institutda müdafie elemek
yaxşı düşmez, söz-söhbet ola biler. Amma istesez, men
danışaram, bizim institutda müdafie edersiz.
Zaur: "beli, beli, elbette" deyirdi, özü de bilmirdi ki, Cabbar
deqiq suretde ona ne teklif edir. Cabbarın sesine başqa sesler
— atası Mecidin, anasının, xalalarının, Murtuzun, Alyanın,
Behram eminin, Tahirenin, Rüxsare xanımın, Şahinin sesleri de
qarışırdı... Birce Firengizin sesi gelmirdi... Firengizin

<< 1 ... 164 165 [166] 167 168 ... 460 >>