barede
nece, söz salsınmı? Amma Tehmine, sanki Zaurun fikirlerini
oxuyubmuş kimi özü danışmağa başladı:
—Zaurik, — dedi, — bunu bil: menim baremde çox şey
danışırlar ve bundan sonra, mehz bax ele sene daha çox iftiralar
uydurub deyeceklar... Eger üreklerine damsa ki, biz seninle
doğrudan-doğruya xoşbextik, bunu heç bir vaxt
bağışlamayacaqlar bize... Yüz çirkab tökecekler başımdan ve
çalışacaqlar ki, bunların hamısı senin qulağına çatsın. Amma
men isteyirem ki, sen bir neçe şeyi deqiq bilesen, Zaur.
Birincisi odur ki, meleke-zad deyilem, bu barede heç bir
illüziyan olmasın. Amma bu da heqitetdir ki, men hele heç kesi
seni seven kimi sevmemişem ve indiyecen hele heç kese de
dememişem ki, onu sevirem... Bax en böyük, en esas heqiqet
budur... Zaurik, dünyada bir heqiqet, birce heqiqet var —
qelbin heqiqeti ve seadet, xoşbextlik de ele budur, vallah. Bax,
bu axşam var dünyada, bu meşe var, quşlar oxuyurdu bu
meşede, sen varsan, men varam, bir-birimizi sevirik, bir yerde
olanda bextiyar oluruq, — budur bax heqiqet ve bundan başqa
heç bir ayrı heqiqet yoxdur. Sen uçub Moskvaya gelmisen,
orada aerodromun qalereyasında uzaqdan seni görüb bilirsen
nece sevindim! Bes sen?..
—Men de...
—Görürsen... Bax bu deqiqeler var e, bu şoseyle Moskvaya
gedirik ikimiz — sen ve men, — bextiyarlıq budur, Zaurik,
heqiqet, en böyük heqiqet de budur... Ayrı bir heqiqet arama
214
bizim münasibetlerimizde... Bir yerde olduğumuz deqiqelerin
xoşbextliyi ile yaşa... Budur esl heqiqet…
...düz deyirmiş Tehmine…
***
Uzun zaman şoseyle piyada getdiler, sonra yoruldular, avtobusa
mindiler, avtobus adamla dolu idi — balıq ovundan qayıdan
tilovlu adamlar da çox idi avtobusun içinde. Nogin meydanında
düşdüler… Moskva çayının sahili ile addımladılar...
Tehmine:
—Bu da menim iqametgahım, — dedi. "Rossiya" otelinin
pencerelerinden axşam işıqları şölelenirdi, çehrayı perdeler
işıqları öz rengine boyayırdı...
Frunze sahiline çatdılar, damında aeroflotun reklamı

<< 1 ... 174 175 [176] 177 178 ... 460 >>