yanan
üçmertebeli evin heyetinden keçib Krım körpüsüne çıxdılar...
Onlar heç kesin tanımadığı böyük ve şen şeherde azadlıq,
asudelik duyğularında mest kimiydiler, qol-boyun olub halayvalay
vura-vura gezirdiler. Ele bil illerin yükünü de atmışdılar
üstlerinden, — ele bil on altı-on yeddi, en çoxu on sekkiz
yaşındaydılar, tanımadıqları adamlarla salamlaşırdılar ve bu
adamlar da teeccüble onlara cavab verirdi, gül alırdılar ve
cavan oğlanlarla qızlara bağışlayırdılar, telefon avtomatlara
girib Bakı nömreleriyle Moskva abonentlerine zeng vururdular
ve Dadaşın nömresine cavab veren boğuq sesli kişiden Dadaşı
xeber alırdılar. Mübahise edirdiler: eyni telefon nömrelerinin
Bakıdakı ve Moskvadakı sahiblerinin sesleri oxşayır bir-birine,
ya yox... Oteldeki liftlerin üstünde de merc çekirdiler. Hansı
tez gelecek. Zaur ikinci, Tehmine üçüncü deyirdi. Üçüncü
evvel geldi ve Zaur Tehmineye bir manat uduzdu... Melumat
kioskunun qarşısında növbeye durdular, növbeleri çatanda
soruşdular: "Moskvada xoşbext adamın ünvanını vere
bilersinizmi", melumatçı qız mat-mat onlara baxırdı ve her ikisi
"Soruşsalar, bizim ünvanımızı verin", — dediler... Tire
girdiler... Zaur serrast nişan atıb etir uddu. Tehmineye
215
bağışladı. Tehmine dedi ki, mütleq bu ucuz etiri de bahalı
fransız etirlerinin terkibine qatacaq, — onda qoxusunun sirri
lap açılmaz olacaq — seadet qatılacaq bu qoxuya-deyirdi...
Dondurma satan arvaddan dondurma alarken ona Mixail
Vasilyeviçden çoxlu salam dediler... Arvad gözünü döydü,
hansı Mixail Vasilyeviç?.. Küçeni düz keçmediler, milis
saxladı onları, üç manat cerime istedi. Zaur pulu uzadandan
sonra milis qebz verdi… Teeccüble qebzi aldılar, serjant
Trofimovun imzasından, cerimenin sebebindan ve mebleğinden
başqa orada bugünkü tarix de yazılmışdı — 25 sentyabr. Zaur
qebzi cırıb atmaq isteyirdi. Tehmine qoymadı, seliqeyle büküb
sumkasına atdı…
—Heç bunu cırmaq olar? — dedi. — Bu bizim en xoşbext
günümüzün qebzidir. Serjant Trofimov özü

<< 1 ... 175 176 [177] 178 179 ... 460 >>