qalmışdı.
Axır vaxtlar Zaurla Tehmineni tez-tez söhbet eden görende
Nemetin başına başqa qeribe bir fikir de gelirdi. Ona ele gelirdi
ki, Zaurun en böyük isteyi Tehmineyle plyaja getmekdir. Axı
niye mehz plyaja? Belke de bu fikir ondan doğmuşdu ki,
Zaurun şexsi maşını vardı, tez-tez plyaja gedirdi. Belke de
onun Tehmineye "kor-kor, gör-gör" bele iştahla baxması
Nemeti bu qenaete getirmişdi. Her halda plyaj Zaurun
ezelelerini nümayiş etdirmesi üçün münasib yer idi.
Nemet onlara yanaşdı:
—Zaur, bele olmaz ha, — dedi. — Bax Manafa deyeceyem.
— Manaf Tehminenin eri idi. Bir ay idi Moskvadaydı,
ezamiyyetde. — Sen ştangistsen, amma o da köhne
pehlevandır.
—Çekimiz düz gelmez. Men ağır çekiliyem, o yüngül.
—Ay qız, doğrudan erin yüngüldür?
Tehmine güldü. Elbette, bayaqkı kimi gülmedi. Xefifce
gülümsündü. Nemetin zarafatı ortalıqda qalmasın deye güldü.
Nemet özü de bilirdi ki, zarafatı bezi qezetlerde derc olunan
bayram şarjları, dostluq şarjları kimi duzsuzdur. Amma "er-
29
arvad" mövzusunda sataşmalar şöbelerinin klassik yumoru idi.
Birden Nemetin gözü Tehminenin paltarına sataşdı. İki
düymesi açıq idi ve oradan mavi alt paltarı görünürdü.
Nemet fikirleşdi ki, bu mavi erazi tamam başqa bir dünyadır
— paltarın altındakı Tehmine, paltarsız Tehmine. Bir de onu
fikirleşdi ki, bu erazi onunçün ebediyyen yasaq erazidir. Belke
Dadaşın ora vizası var. Zauru da bilmirem, deye bilmerem,
amma men heç vaxt, ömrümde heç vaxt bu eraziye keçe
bilmeyeceyem. Yalnız onun bir qarışını — iki açıq düymelik
maviliyini göre bilerem.
Gözünü çekdi.
Tehmine:
—Zaura yuxumu danışırdım, — dedi. — Yuxuda Riqanı
görmüşem. En qeribesi odur ki, ömrümde Riqada olmamışam.
Mavi erazi yene Nemetin gözüne doldu ve o dedi:
—Bir vaxtlar men de yuxumda heç bir zaman olmadığım
şeherleri görerdim... ne bilim, London, Paris... — o, pencereye
baxdı. Pencereye semanın mavisi dolmuşdu. — Umumiyyetle
pis verdiş deyil. Otağından çıxmırsan, yatağından durmursan,
pulsuz-penesiz

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 ... 460 >>