Dadaşa teklikde
demek lazımdır. Xeberleri olmasın. Ancaq evvel "baş vekille"
razılaşdırmaq lazımdır. Dehlizden eve zeng eledi. Metlebi
Süreyyaya açdı.
—Özün bilirsen de, — dedi, — lazımdır.
Bir müddet qulaq asdı.
—Eti özüm tapacam, — dedi, — seher tezden gederem. Her
ne lazımdır alaram. Yox, heç kes, bir Dadaş olacaq, bir de
Murtuzgile deyerik. Tahiregile. Vessalam.
Dadaşa dehlizde yanaşdı, dedi.
—Eşi, bu ne zehmetdir, ne xecaletdir, qoy qalsın payıza.
"Görürsen, müqavile, ne bilim, evez-evez meselesini heç
ağlına da getirmir".
—Yox, canımçın, çoxdan hazırlıq görmüşük. İntehası
bilmirdim ki, biri gün gedirsiniz. Odur ki, bele bir az gec
deyirem.
—Uşaqlara demisen?
Nemet bir an tutulan kimi oldu.
34
—Yox, deyirem, ele özümüz oturaq, nece deyerler,
xudmani, çünki bilirsiz, — dolaşıb sebeb tapmağa çalışdı.
Dadaş derhal onun imdadına çatdı.
—Aa, ne olar, lap yaxşı, demeli, sabah üçde.
Nemet otaqlarına girib papağını götürdü,
—Menim bir balaca işim var gedirem. Xudahafiz.
Pillekenle düşende kimse qefilcen onun qolundan yapışdı.
Nemet diksinib dayandı. Memmed Nesir idi.
—Ay seni xoş gördük.
—Salam, salam, Memmed Nesir.
Otuz beş il bundan qabaq Dadaş, Sefder, Memmed Nesir bu
idareye bir vaxtda işe giribler. İdarede yaşından asılı olmayaraq
hamı Dadaşa Dadaş müellim, Sefdere Sefder dayı deyerdi.
Memmed Nesiri ise cavan da, qoca da, uşaq da, böyük de
adıyla çağırırdı. Bu üçünden başqa bütün ayrı işçiler idareye
çox-çox sonralar gelib. Otuz beş il bundan qabaqkı idare
folklorunu:
"Ay Dadaş, başına daş,
Terpenme bele yavaş" —
misralarını da orta ve genc nesle ele Memmed Nesir
çatdırıb. İndi de Nemetin qulağına eyilib: "Yene onun
şöbesindesen?" — deye xeber aldı ve simayi-şems üstünde
xısın-xısın oxudu:
Ay Dadaş, başına daş...
Nemet bildi ki, yene demdir. Memmed Nesirin heyatda iki
ehtirası vardı: nerd atmaq ve vurmaq. İçende başqa alem idi.
Memmed Nesir beli bükülmüş, saçları seyrekleşmiş
ortaboylu arğaz bir kişi idn. Qeribe

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 460 >>