müellim de eyleşib, o da nece deyerler,
qız evinin adamıdır, amma eyni zamanda biz hamımız iş
yoldaşlarıyıq, ele Nemet de Zauru yaxşı tanıyır ve menim
sözlerimi tesdiq ede biler.
Nemet ne ise dodaqaltı mızıldandı, yeqin ki, Dadaşın
sözlerine şerik çıxdığını ifade etmeliydi.
Murtuz pörtmüşdü, fısıltıyla ağır-ağır nefes alırdı. Bir az
doluxmuşdu ele bil, axı her halda ilk defeydi elçi qebul edirdi.
Amma o biri bacanağı Cabbar özünü çox feal aparır, Dadaş
danışdıqca: "beli, beli, qeşeng, qeşeng", — deye replikalar
verirdi. Nehayet Dadaş nitqine balaca bir ara verdi ve Cabbar
gözlerini Murtuzun üzüne zilledi. Murtuz yüngülce başını
terpeden kimi Cabbar telesik üyüdüb tökmeye başladı:
—Bizimçün de böyük şerefdir ki, sizin kimi möteber
adamlar elçi gelibsiz qapımıza. Zauru hamımız tanıyırıq,
merifetli, qanacaqlı cavandır. Siz de, şübhesiz ki, Murtuzovlar
ailesinin yaxşı tanıyırsınız. Yeni Balayeviçi respukablikamızda
kim tanımır axı? Görkemli serkerdedir, herbi xadimdir,
343
Firengiz qızımız gözlerimiz qabağında böyüyüb. Doğrudur,
indiyecen onun sesini eşitmemişik, indiki At Balaxanım
qızların tayı deyil, dindirirsen qıpqırmızı qızarır, başıaşağı,
utancaq bir baladır, men deyerdim qönçedir, fidandır, hele gül
kimi açılmayıb... Hamımız bele düşünürük ki, bu gözel, göyçek
cavanlar xoşbext, qeşeng aile quracaqlar: Allah xeyir versin...
Hamı gülümsündü, "allah xeyir versin" dedi ve bir deqiqe
sonra Alya, Tahire ve Süreyya armudu stekanlarda çay
getirirdiler, bu sefer bütün çaylar şirin idi.
Dadaş, başqa elçiler, ev adamları adet üzre qaşıqları
stekanların içinde şaqqıldada-şaqqıldada herlemeye başladılar,
hamı bir-bir Mecidi, Murtuzu, Alyanı tebrik etdi. Dadaşla
Nemet ise neşriyyatın işlerinden söhbete qurşandılar...
Saat doqquzda, elçiler güle-güle, berkden danışa-danışa
qayıtdılar. Hamıdan qabaq içeri Dadaş girdi, Zauru da hamıdan
qabaq o tebrik eledi... Deyesen, Zauru marçıldadıb öpmek fikri
de vardı Dadaşın, amma Zaur birteher üzünü

<< 1 ... 285 286 [287] 288 289 ... 460 >>