duydu.
Nemetin baxışları idi bu hesret dolu baxışlar... Onların gözleri
toqquşdu ve Zaur bildi ki, bütün burda iştirak edenlerden yalnız
tek bir Nemet her şeyi ve o cümleden, Zaurun halını heqiqi
menasında, olduğu kimi başa düşür. Her şeyi, her şeyi başa
düşür. Zaurun halını da, Zaurun qerarını da, bu qerara gelmeye
onu vadar eden sebebleri de ve gelecekde onu, Zauru gözleyen
neticeleri de.
354
***
—Sağ olun, sağ olun...
—Sen allah, gelin de, xüsusi devet gözlemeyin.
—Uzaqda oluruq da, pillekenin o biri başında, ha, ha, ha...
—Day deme...
—Bıy, yağış yağır ki...
—Zaur aparar sizi maşınla.
—Spartak da apara biler.
—Yox, Spartak çox içib.
—Eşi ne içmişem, boşlayın görek. Bu saat qonaqları Zaurla
ikimiz evlerine aparacayıq. Görek kimin maşını tez gedir.
—Zaur, oğlum sabah bir bize dey.
—Baş üste, Alya xanım.
—Professor, nerdde size borcum qaldı ha.
—Yaxşı, salamat qalın da, girin içeri, yağışda islanarsız,
helelik.
—Ne yaman qaranlıqdır, bir kibrit çeksene.
—Bu saat maşını çıxarım.
—Men de çıxardıram, birce deqiqe gözleyin.
—Zaur, tez qayıt ha.
—Spartak, yubanma ha.
***
Diksinib oyandı, tez qol saatına baxdı, düz seher saat altı idi.
Mat qaldı Zaur, belke yuxuda eşidib bu sesi, amma telefon
ikinci defe zeng çaldı. Elini uzadıb çarpayısının yanındakı
desteyi qaldırdı, yuxulu sesle:
—Allo, — dedi.
Telefon susmuşdu. Zaur desteyi yerine qoymaq isteyirdi ki,
musiqi sesi eşitdi. Evvelce uzaqdan gelirdi bu ses, sonra ele bil
xettin o başındakı telefon desteyini sese yaxınlaşdırdılar ve
Zaur "Küçelere su sepmişem" mahnısını eşitdi. Dinledikce
yavaş-yavaş yuxudan ayılırdı, bu qeribe erken konserte
teeccüblenirdi. Birden-bire başa düşdü:
355
—Alo, kimdir? — dedi, amma mahnı bitdi ve desteyi asdılar...
Ve o zaman Zaur her şeyi başa düşdü. Bildi ki, kimdir zeng
eleyen, bildi ki, seher saat altıdır, zeng vuran bele erteden
durmayıb, yox, yatmayıb bu geceni, musiqiyle, konyakla,
hesretle, onun — Zaurun hesretiyle dopdolu bu

<< 1 ... 294 295 [296] 297 298 ... 460 >>