ki,
Tehminenin kasetinde bu, son mahnıdır ve indi — Zaurla
Firengizin toyları erefesinde Tehmine onun heyatından ebedilik
çekilib gedirdi...
Araz üste, buz üste,
Kabab yanar göz üste.
Qoy meni öldürsünler
Bir alagöz qız üste...
Mahnı qurtardı. Destek asıldı...
On yeddinci fesil
Vefa her kimseden kim istedim ondan cefa
gördüm.
Kimi kim, bivefa dünyada gördüm, bivefa
gördüm.
357
Mene gösterdi gerdün, tire bextim kövkebin yüz
gez,
Meni — bedbext ona hargah kim, baxdım qara
gördüm.
İstambul duman içinde... Yuxu kimi birden-bire açıldı
duman içinden İstambulun minareleri, qülleli, qübbeli
mescidleri... Seherin bu erken çağı duman Bosforun üstünü alıb
çehrayı üfüqecen serilirdi.
Bu geceni yatmamışdı Zaur. İndi de geminin göyertesinde
dayanıb ilk defe gördüyü şeherin seher oyanışını seyr edirdi.
Deniz ele bil ağır — tunc dalğalarıyla özü öz sethini
hamarlayır, ütüleyirdi, şeher, limandakı gemilerin siluetleri,
binaların konturları görünmez sarı-çehrayı projektorun
şüalarıyla işıqlandırılmış dekorları xatırladırdı — projektorun
özü — güneş de ağır-ağır üfüq xettinin dalından yükseklere
dartılır, dığırlanırdı.
Güneşin şüaları onların gemilerinin göyertesindeki gece
çıraqlarını da işıqlandırırdı ve gecenin qaranlığında bele parlaq
işıldayan bu çıraqlar, indi gün işığında sanki solubsoluxmuşdular.
Gemileri yavaş-yavaş İstambul limanının
körpüsüne yan alırdı ve biraylıq seyahetlerinin son dayanacağı
idi bu şeher...
***
Gemide Firengizin üreyi bulandı, qusdu, sonra gece kayutda
— gemileri artıq İstambuldan ayrılıb Odessaya yollanırdı —
Firengiz dedi ki, deyesen, hamiledir.
Odessaya düşen kimi Zaur teyyareye bilet aldı. Murtuzgile
ve atasıgile teleqram vurdu ki, qarşılasınlar. Teyyare
Simferopolda yere enib qalxdı ve Bakıya yollandı.
***
Teyyareden düşüb qarşılayanlarla görüşen tekin Zaur başa
358
düşdü ki, ne ise bir iş var burda. Amma mesele nede idi, bunu
başa düşe bilmirdi... Onları qarşılayanlar — Ziver xanım,
Firengizin

<< 1 ... 296 297 [298] 299 300 ... 460 >>