men olaram, sen
oynayarsan.
Razılaşdılar. Kapitan yerden çöp götürüb yumruğunda
gizletdi. O biri komandanın kapitanı tapdı.
Oyun başlandı.
Nemetin öz uşaqlığı yadına düşdü. O qeder bax lap bu cür
futbol oynayıb ki... Küçe futbolunun eneneleri, texnikası,
40
qanunları deyişmezdir. 25 il bundan qabaq da her şey belece
idi. Daş ştanqalar. Balaca qapıçılar. Vaxt yox, qol hesabı oyun.
Qolların cığallanması. "Yox, yan getdi", ya da "hündürden
getdi, ştanqanın üstünden" — her şey, eynile olduğu kimi
qalmışdı.
—Tofiq, ver mene! Özün çıx. Ala, Nazim!
—Ruka! Ruka! — deye qışqırışdılar.
Eli topa toxunmuş oğlan küçe futbolunun efsanevi
qanununa isnad etdi. "Prijataya ruka" — dedi. Mübahise
başlandı. Birden kiminse ağlına geldi ki, hakimin de bir rolu
ola biler, hakim amirane bir sesle:
—Pinal, — dedi. Nehayet, o da bir anlıq xelife olmuşdu.
Cerimenin sebebkarı bir kelme de kesmedi. Dinmezce penalti
yerini teyin etmeye başladı: qapıdan addımladı. "İndi gör nece
addımlayacaq!" Doğrudan da addımlarını ele iri atırdı ki,
qorxurdun bağanağı aralı qalsın.
Bele saya-saya onuncu addımda gelib reqibin qapısına çıxdı.
Özü de başa düşdü ki, deyesen çox ağ eleyib. Sonuncu
addımını bir az qısa etdi.
—Bax buradır, — dedi, — vurun!
Bayaqdan beri dinmez-söylemez ona tamaşa eden reqib
komandanın kapitanı:
—Ala! — dedi ve özü saymağa başladı.
"İndi gör bu nece sayacaq!"
Bu kapitan ele bil ayağı zencirli dustaq kimi yeriyirdi —
dıpbır-dıpbır. Penalti yeri lap yaxın oldu. Tezeden haray
qopdu.
Nemet özü de bilmirdi ki, ne sebebden işini-gücünü atıb
burada dayanıb, bele maraqla bütün bu şeyleri izleyir, ayrılıb
gede bilmir.
Kövrek uşaq xatirelerinin riqqetinden başqa bu futbolda ne
ise başqa bir şey de var idi. Hisslerin, heveslerin çılpaqlığı,
temennasızlığı, saflığı, temizliyi...
Göresen bizim şöbenin cefakeşleri bu oyuna baxsaydılar, ne
41
deyerdiler? Elbette, Qurban zeher tuluğudur. Dedikleri de
hamısı tikanlı sözlerdir. Ancaq belke onun dediyinde

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 460 >>