xasiyyetine, tebietine uyğun idi. Amma
meger bu qayıdışın, bu dönüşün özü bele sevincli, bele ferehli
idimi Zaurçün?
Maraqlandığı üçün yox, nezaket namine soruşdu:
—Axı, bütün bu qalmaqal neden başlayıb?
—Eşi, heç ne... Evinizin açarını Alyaya vermişdiniz. Ne
deyirem, öz işinizdir, yeqin ele meslehet bilmisiz — ev sizin,
ixtiyar sizin. Men axmaq da fikir eledim ki, belkem bir kömek
lazımdır, yır-yığış elemek lazımdır evde, yeqin toz basıb da...
Zeng eledim bele kamal-edeble dedim ki, Alya xanım, belke
onlar gelene gedek bir evi yığışdıraq, künc-bucağı sileksüpürek,
seliqeye salaq. Yadımdadır axı, ele siz getmemişden
de ev tör-töküntü idi... Di, partlamadı. Alya xanım... Sen deme,
şestine deyibmiş xanımın: ne demek isteyirsen, deyir, törtöküntü
niye olur Firanın evi?.. Nedi, baxmır deyirsen, eve?..
Nedi, deyir, neçe il onu naz-nemet içinde böyütmüşük ki, sizin
qulluqçunuz olsun? — Ziver xanım Alyanın zeherli tonunu
yamsılamağa çalışır, öz replikalarını ise helim, yumşaq tonla
teleffüz edirdi — yox, bacım, deyirem, bele sözleri niye
getirirsen diline, qulluqçu, qaravaş-zad nedir, intahası cavandır
da, her şeyi get-gede öyrenecek. Helelik biz, deyirem, onlardan
böyüyük, tecrübeliyik, gerek qollarından tutaq, kömek eleyek,
gedek bir yır-yığış eleyek, ne olacaq xencerimizin qaşı düşmez
ki. Belkem menim de bir kömeyim deydi. Yox, deyir, heç bir
kömek-zad lazım deyil, — men, deyir, bacılarımla gedib her
şeyi öz qaydasına salaram onlar gelene... Bacılarını da
tanıyırsan da... Biri o atmaralıdır Tahire, eri yazığı bir qoz
qabığına soxub ki, yazıq cınqırını çıxarda bilmir... O biri de
Süreyya — onu da tanıyıram ne yuvanın quşudur. Birinci erini
basdırıb, ili çıxan kimi bu Nemete calayıb özünü — yanında da
361
iki balası, neçe yaş cavandır özünden eri... Qızlarından da ki,
olmaz.
—Yaxşı, ay ana, — deye Zaur Ziver xanımın sözünü kesdi,
— bütün bu hengame neden başlayıb axı?.. Evi yır-yığış
elemekden?
—İş yır-yığışda deyil e... İntehası

<< 1 ... 299 300 [301] 302 303 ... 460 >>