yarıaçıq
qapısından balaca televizorun ekranı görünürdü ve bu da
Zaurun yarasına duz basırdı ele bil. Zaur fikirleşdi ki, bir aydan
artıq Tehminegilde qalıb, Medineyle qonşuluqda yaşayıb,
amma bir defe de Medinenin evinde olmayıb.
Medine paltarının eteyiyle gözlerini silerek:
—Gel içeri, — dedi.
Zaur içeri girdi. Uşaq hele de ağlayırdı. Medine qorşokla
birlikde onu götürüb harasa apardı ve sakit eledi. Zaur kiçik ve
köhne televizorun sönük ekranına, otağın kasıb avadanlığına
baxırdı — hiss olunurdu ki, bu otağın sahibi sıxıntı ie ehtiyac
içinde dolanır... Uşaq, nehayet, sakitleşdi ve Medine yaş
ellerini sile-sile otağa geldi. Zaurun qabağında oturdu.
Zaur siqaret yandırdı, Medine:
—Haçan gelmisen? — dedi. Zaura "sen" deyirdi, ele bil
derd onları yaxınlaşdırmış, bir-birine doğma, mehrem etmişdi.
Zaur:
—Bu gün, — dedi, — yarım saat bundan qabaq.
Uşaq:
—Mama, bes biz haçan gedeceyik? — dedi.
—Gederik, gederik, bala, görürsen emi bize qonaq gelib, —
sonra Zaura müracietle elave etdi, — seherden day zehlemi
töküb. Yapışıb yaxamdan ki, kinoya gedek... Heç menim
kinoya getmeye hevesim var?
Uşaq ağlamsınıb:
—Bes haçan gedeceyik? — dedi.
—Gederik, gederik, get orda topla oyna, men de gelirem
indi.
Oğlan könülsüz otaqdan çıxdı ve Medine:
—Bele işler, Zaurik, — dedi. — Tehmine getdi elimizden...
— ve yeniden ağladı...
369
Zaur bilmirdi ne desin, neylesin, Medineni ovutmalıydımı,
ya onun özünü ovudan gerekdir indi?
Ne ise demek xatirine:
—Mene Spartak xeber verdi, — dedi.
Belke, indi Spartakın adını çeken zaman Medine birden bir
sirr açacaq ve bu sirri bütün diri qalmış insanlardan yalnız tek
bir Medine bilir. Ve o zaman her şey aydınlaşacaq, Zaur da
bele bir sehv etdiyine göre minqat artıq peşmançılıq çekecekdi.
Amma onu da bilirdi Zaur ki, Medine heç bir sirrfilan
açmayacaq, çünki heç bir ele sirr-filan bilmir ve eslinde de,
yoxdur yerli-dibli bele bir sirr... heç bir sehv de yoxdur, heç bir
şey de yoxdur, her şey nece vardısa

<< 1 ... 306 307 [308] 309 310 ... 460 >>