elecedir, birce Tehmine
yoxdur.
—Serroz, qara ciyerinde, iyirmi günün içinde telef olub
getdi. — Medine eynile Spartakın sözlerini tekrar etdi. Sonra
ise her şeyi danışdı Zaura, bütün ağır teferrüatlarıyla, fiziki
ağrılar baresinde, şişler baresinde.
—Heç ölmek istemirdi yazıq. Xestelikden qabaq tez-tez
deyirdi ki, ölmek isteyirem, sözdü de deyirdi, amma ele ki,
doğrudan xestelendi, ağrılar, eziyyetler başlandı, xestexanaya
düşdü ve xestexanada da bildi ki, doğrudan da ölür, onda
qaragün ele yalvarırdı ki, qurtarın meni, ölmek istemirem.
Amma axıracan kişi qızı kimi merd-merdane apardı özünü...
Uşaq yeniden otağa geldi:
—Ana, bes haçan gedeceyik axı, kinoya?
—Bu saat, bu saat, menim göyçek balam, indice
gedeceyik... Axır saatına qeder Muxtar gelirdi yanına... Manaf
da gelirdi, nece yaxşı adam imiş Manaf, Zaur, heç bilmemişik
vallah, bütün defn xercini özü çekdi, üç, yeddi de verdi, bu
yaxında qırxıdır, amma day qırxını vere bilmeyecek, deyişdiler
de menzili... Bir injener köçüb bura arvadıyla, bir çeten de
külfeti var.
—Mama, gedek de...
—Bu saat, bu saat oğlum, qoy bir az emiyle danışım,
370
gederik.
Zaur qalxdı ve indi ayaq üste danışırdılar.
—Görsen tanımazdın, Zaurik, ele arıqlamışdı ki, yazıq...
Ağrılar yaman eziyyet verirdi, amma heç zarafatından da
qalmırdı... Ne yaxşı oldu, deyirdi, heç kes menim qocalığımı,
çirkinliyimi görmeyecek... Bir cavan göyçek oğlan müalice
edirdi onu. Ölümünden bir gün qabaq mene dedi ki, heyf, bele
göyçek oğlan meni ölü görecek. Zarafat eledi ki, çılpaq gören
olub meni, amma ölü gören olmayıb hele, birinci bu cavan
oğlan görecek.
Zaur siqaretini söndürdü, yenisini yandırdı.
Medine:
—Zaur, otursana, — dedi, sonra dehlize teref boylanıb elave
etdi, — deyesen başı qarışdı orda, el çekdi bizden. —
Doğrudan da, uşağın daha sesi gelmirdi.
—Dayan, bu saat sene çay getirim, — dedi.
—İstemirem çay. Yene danış ondan. — Zaur da Medineye
"sen" dedi. Medine indi onunçün en doğma, en yaxın adam

<< 1 ... 307 308 [309] 310 311 ... 460 >>