bir faiz,
yarım faiz, çerek faiz heqiqet var. Futbol marağında belke de
çirkin bir şey yoxdur, ancaq her halda çox kederli bir şey var.
"Boşluğu doldurma". "Cefakeşlik çoxunuzun boynuna düşüb".
Ay seni, Qurban! Amma belke cefakeşliye sebeb işdaşların
söhbetinden, marağından, hevesinden geri qalmamaq isteyidir?
Demeli, bele çıxır ki, hamı bir-birinin ucbatından cefakeş olub.
Bir-birinin xetrine.
—Qol! Qol! — deye uşaqlar qışqırışdılar.
Studiyanın kassası qarşısında xeyli adam vardı. Nemet
yarım saata qeder növbede durdu. Zend-zehlesi getdiyi İ. de
burda idi.
İrişe-irişe:
—Görürsen de, — dedi, — soyuruq hökumetimizi.
Bir xeyli pul aldı.
—Kasıbçılığımızı eleyirik de. — İrişe-irişe saydı. Nemete
teref uzatdı:
—Sen menim canım, buyur üstünden götür.
—Çox sağ ol. Özüm alacağam.
İrişe-irişe cibine qoydu:
—Di sağ ol!
İrişe-irişe çıxıb getdi.
Nemet: "Pulu da adamlar cürbecür alır — deye düşündü.
Biri halal zehmetinin deyeri kimi, açıq üzle. Birisi de bax
bunun kimi, ele bil qebih bir iş tutur, qanunla aldığı pulu da
oğru teki alır. Ele bil haram mal yeyir, üstünü açmasınlar deye
de hamıya irişir. Eh, ne ise..."
Demeli bele. İndi gedek, maqnitofon alaq.
Poçtamtın yanından keçende elini döş cibine atdı. Pasportu
yanında idi. İçeri girdi "Do vostrebovaniya" yazılmış
pencereye yanaşdı:
"Menim bura gelmeyim neye oxşayır? Ele bil qebir üstüne
gelirem. Ya da suyu qurumuş deyirmana. Yox, bu
42
benzetmelerin heç biri düz deyil. Bu pencerenin ardında heç
kesi basdırmamışam. Burda qurumalı bir şey de yox idi".
Her defe yolu bu küçeden düşende poçta girer, pasportunu
uzadıb gözleyerdi. Qeribe bir heyecanla gözleyerdi. Kağızçı
seliqeyle zerfleri yoxlayar, her defe de eyni sözleri deyerdi: bir
şey yoxdur. Mektub hele yeqin yoldadır.
Hardan da olaydı? Nemet bilirdi ki, yolda-zadda da deyil. O
heç yerden, heç kimden mektub gözlemirdi: Yox yerden
mektub çıxmayacaqdı ki... Yaddaşını elek-velek elese de başqa
şeherden ya Bakının özünden ona "do

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 460 >>