onu aparanların
qoltuqları arasında berk-berk sıxılmışdı, bedeni maili
veziyyetde idi. O, maşının açıq qapısı ağzında dayanmış
dördüncü adama yalvarırdı...
Fuad dördünün de cavan olduqlarını teyin ede bildi...
Sürüklenen:
—Sene qurban olum, Necef! —deye yene maşının yanında
dayanana yalvardı. — Etağa ceddi bilmemişem...
Fuad, "Qorxaqdır, — deye düşündü, — ele ona göre de
satqındır. Lap yeqin kimise satıb, bunlar da indi cezasını
verecekler".
Onu dartıb lap maşının qapısına yaxınlaşdırmışdılar.
392
—Sene qurban olum... — O, bem sesle yalvarırdı, görünür,
qışqırıb haray qaldırmaqdan qorxurdu. Hem de kim idi gecenin
bu vaxtı harayına çatan. İmdadına yeten olsa da, yeten yetene
kimi bunun işini bitirerdiler. O da başa düşürdü veziyyeti,
maşının qapısında dayanan Necef adlı adama yalvarırdı,
görünür, burada böyük hemin o Necef idi.
Necef:
—Yaxşı, mumla, oğraş! — dedi. — heç olmasa geberende
kişi kimi geber!
—Necef, anam yazıqdır e...
—Senin anavı da, bacıvı da!.. — Necef söydü.
"İndi ölüm mütleqdir,— deye Fuad düşündü — ya söyülen
ölmelidir, ya söyen. İki nefer şahidin yanında anasını, bacısını
söydü. İndi bu gen dünyada ikisine yer qalmadı, mütleq biri
ölmeli, biri qalmalıdır. Söyülen sağ qalsa, mütleq fürset tapıb
söyeni öldürecek. Amma çetin sağ qala — onların elindedir,
onlar — üç, bu — tek. Basacaqlar maşına, aparıb öldürecekler
xelvet yerde, sonra da boğazına daş bağlayıb atacaqlar
qayalıqdan denize, heç meyiti de tapılmayacaq" — nedense
Fuad bu sehneleri bütün çılğınlığıyla gördü ve birden de
sarsıldı. Sanki yalnız indice qefilce derk eledi ki, söhbet canlı
mexluqdan gedir. Qorxaq da olsa, satqın da olsa, özünü eskik
de tutsa, hele yaşayan, nefes alan, yalvaran, anasını yada salan
insandan... Yarım saat, bir saatdan sonra ise hemin adam yer
üzünde olmayacaq — ne boğuq nefesi, ne yalvarışları, ne anası
haqqında yaddaşı... Sonra milis ize düşse, caniler tutulsa,
cezalandırılsa bele bütün bunların ölen üçün heç bir

<< 1 ... 326 327 [328] 329 330 ... 460 >>