ferqi
yoxdur. Her şey indi, bax bu an, onu maşına basanacan hell
olunur. Eger indi onun imdadına çatan olmasa... Kim çatacaq?
Küçe bomboş idi. Vaqienin yegane şahidi Fuad idi; bunu
düşünen kimi, bütün başqa fikirler ve lövheler de başından ani
süretle keçdi. O, Fuad, qarışmalıdır. Kömeye çatmalıdır. Onlar
üç nefer olsa da, her halda Fuad bir şey etmelidir. Haray
qaldırmalıdır, belke eşiden oldu. Yeqin ki, silahlıdırlar. Bıçaq
393
ya tapança? Belke de her ikisi. Men daş götüre bilerem yerden.
Bir az yaxınlaşıb vıyıldadaram üstlerine, hem de qışqıraram,
guya kimise, yaxında olan yoldaşlarımı çağırıram. Belke
hürkdüler... Belke de yox... O zaman... Fuad defelerle öz
ölümünü yuxusunda görmüşdü. Qeribedir, ömrünün son anını,
yeni esl ölüm deqiqelerini görmürdü, sermerib ayılırdı hemişe.
Amma bu ana qeder olan bütün erefeni defelerle görmüşdü.
Hem de bütün canlı teferrüatıyla: mekanı, hede sözlerini,
motivleri, sebebleri ve nehayet, cinayet silahını... Yuxularında
nedense onu hemişe bıçaqla öldürerdiler... Belke ele yuxuları
bax, bu geceki aqibetinin qeribe bir sirle qabaqcadan
aşkarlanmış, xeber verilmiş sedası imiş... Demeli, Fuadınkı da
burayacanmış... Qeza! Bu da qeza!.. Sabahkı toya ne mane ola
bilerdi? Bu da qeza! Melodrama. Amma toydan sonra yox,
toydan bir gece qabaq. Hem de ikisi yox, ancaq bey. Dul
qalmış arvad: axı resmen Rumiyye onun arvadı idi, kebin
kağızı budur, bax, penceyinin cibinde, möhürleri de her ikisinin
pasportunda. Bir az ağlayar Rumiyye, sonra teselli tapar...
Keçen seferki kimi... Ovçuyla olan kimi... Ovçunu Fuad evez
eledi... Fuadı da evez eleyen tapılar, her halda ata-anası
Rumiyyeni darda qoymaz... Ovudarlar, teskinlik vererler,
başını qarışdırıb seyahete apararlar... Sonra da ere vererler... Üç
aydan, altı aydan, bir ilden sonra. Göresen, yenedemi hemin
restoranda olar toy? Yenedemi "Rossiyada" üç otaq?
"Çalançılar çuşka kimi çalmasınlar, filemesinler". Rumiyyenin
toy paltarı nece, özüne qismet olmadısa,

<< 1 ... 327 328 [329] 330 331 ... 460 >>