qonşu qızınamı
satılacaqdı, ya saxlayacaqdı özünde — gelecek toyu üçün... Ne
qeribe fikirler gelir adamın başına, ilahi!..
Qetle mehkum olmuş adamın başını, bedenini artıq maşının
içine basmışdılar, amma ayaqları hele çölde idi, hele de
çapalayırdı. Çölde olan ayaqları, sanki heyatın son qarışı olan
sekiye mıxlanmışdı, ayaqlarını heç cür yerden qopara
bilmirdiler, odur ki, maşın qapısı da bağlanmırdı...
394
***
—Dayanın!.. — deye Fuad var sesiyle bağırdı. — Haray, ay
camaat, adam öldürürler. Şövqü, Ehmed, Memmed beri gelin!..
O, bağın içinden qaçdı, ağacların dibinden daş götürdü,
özünü maşına yetirdi, daşı oğlanlardan birinin başına çırpdı,
mehkumun bir qolunu azad etdi, çiynini maşının qapısına
verib, qapını bir az araladı ve ele hemin anda küreyinde
evvelce müdhiş bir soyuqluqla temas, sonra dehşetli ağrı hiss
eledi, sanki bel ezeleleri birden-bire qıc oldu! Başı da birdenbire
ele bil ağırlaşdı, sanasan bütün beyni yumruq kimi yığıldı,
sonra tuluq kimi partlayıb axdı, gözlerinin bebeklerine doldu,
gözleri böyüyüb hedeqesinden çıxdı. Fuad evvelce gözlerinin
tutulduğunu, sonra ise öldüyünü derk etdi ve sonra artıq heç bir
şey derk etmedi…
Bilqeyis xanım qara kelağayısının ucuyla gözlerini sile-sile
meyit sifetine düşmüş Rumiyyeye teselli verirdi.
—Menim bedbext balam, kim senin taleyini qarğayıbmış ay
qızım, görüm onun balaları qan qussun. İkinci defedir senin
bextin bele qara getirir, ay tifil...
Şövqü qohumlardan hansınasa tapşırıq verirdi:
—Buz getirin, istidir, meyiti saxlamaq çetindir. — Sonra
başqa bir qohumunu çağırıb: — Get menim otağımda, stolun
üstünde toya çağırılanların siyahısı var, götür onu. Belke bizim
müsibetimizi eşitmeyenler var, bilmezler, axşam restorana
gelerler, biabır olarıq. Zeng vur hamısına birce-birce xeber ele
ki, bes bele... toyumuz vaya döndü... Restorana da xeber ele —
xerci neçe eleyer, arxayın olsunlar, vererik...
Fuadı nenesinin yanında basdırdılar. Cenazeni qebre salıb
üstüne torpaq atanda

<< 1 ... 328 329 [330] 331 332 ... 460 >>