Rumiyyenin üreyi getdi. Üzüne su
sepdiler, iki arvad qollarına girib maşına teref apardı. Gözleri
qıpqırmızı qızarıb şişmiş Rumiyye gücle addımlayırdı, gah sağ
terefdeki arvada, gah sol terefdeki arvada teref eyilib ağırlığını
onların çiyinlerine salırdı...
Şövqü de beli eline götürdü, qebre torpaq atdı.
395
Fuadın atası Qurban kişini infarkt vurdu. Anası Çerkez de
dözmedi bu derde, öldü.
Rumiyye düz bir il, bir aydan sonra — iyun ayı idi — ere
getdi. Eri memar idi. O vaxt kooperativ menzil hazır oldu.
Toydan birbaş teze menzillernne getdiler. Bir hefte sonra toy
seyahetine çıxdılar. Avqustun axırına — üzüm deyene
Şövqügilin bağına qayıtdılar. İki hefte qaldılar, bolluca üzüm-
encir yediler, denizde doyunca çimdiler. Sentyabrda Şövqü
Rumiyyenin erini şeher soveti sistemine — hemin o yere,
Fuadın yerine — işe düzeltdi.
Rumiyyenin erinin adı... Fuad onun adını bilmirdi.
İkinci fesil
—Perviz, tı vzel zavtrak?
—Da, mama, vzel, vzel...
—U tebe skolğko urokov seqodne, petğ? Djeyxun, a u tebe?
Tri?
—Çetıre, mama.
—Podojdeşğ Perviza. V polovine pervoqo za vami zaedet
Qasım, otvezet vas k Qurbanu.
—Gto ehe zaçem? — Bunu Perviz dedi.
—Zvonila Çerkez. U neqo, çto-to davlenie podnelosğ...
"Çerkez", "Qurban". O bilmirdi ki, arvadı uşaqlarıynan
danışanda qayınatasını, qayınanasını adıyla çağırır. Babanız
yox, neneniz yox, mehz Qurban, Çerkez. Yaxşı, bes Rumiyye
onların özlerine nece müraciet edir. Ne qeder cehd eledise de
yadına sala bilmedi. Deyesen, Rumiyye, ümumiyyetle heç vaxt
onun valideynlerine müraciet etmirdi. Eriyle danışanda,
onlardan söz düşende "atan" ya "anan" deyir.
Fuad hemişeki kimi uşaqların seher ses-küyüne oyanmışdı,
Rumiyye ve uşaqlar Fuaddan bir saat qabaq durardılar. 7-de
Rumiyye oğlanlarını yedizdirir, günorta yemeklerini
396
çantalarına qoyur, sekkize on beş deqiqe qalmış Qasım onları
mektebe aparır, Fuadın dalınca qayıdırdı. Fuad sekkizde durur,
seher yemeyini yeyir, üzünü qırxır ve doqquza on beş

<< 1 ... 329 330 [331] 332 333 ... 460 >>