deqiqe
qalmış aşağı düşürdü... Qasım düz on iki deqiqeye onu işe
çatdırırdı...
Oğlanlarının mektebe maşınla getmeleri heç Fuadın
üreyinden deyildi... Amma bu deb Pervizin uşaqlığından
qalmışdı. Yeddi il bundan qabaq Perviz birinci sinfe gedende
onu tek buraxmadılar evden. Ancaq onda yaxşı idi, Perviz
ikinci növbede oxuyurdu. Fuad teneffüse maşınla eve gelirdi
(onda sürücüsü Qasım deyildi, Raçik idi), nahar edirdi ve
teneffüsden sonra işe qayıdanda Pervizi de maşınla mektebe
qoyurdu.
Üçüncü sinifden Perviz özü tekbaşına gedib-gelmeye
başladı. Amma iki il bundan qabaq Ceyhunun mekteb yaşı
çatdı. Birinci il onun da işi asan idi — ikinci növbede idi ve
yene de Fuad, indi artıq teze iş yerinden teneffüse gelibqayıdanda
(burada sürücüsü Qasım idi) kiçik oğlunu mektebe
atardı. Bu ilden ters kimi Ceyhunu da, Pervizi de birinci
növbeye keçirdiler. Qasım seherler bir saat tez gelmeli oldu.
Qasım eve mehrem adam idi, vaxtile Şövqünün şoferi olmuşdu.
Rumiyye Qasımın gözleri qabağında böyümüşdü. Fuad teze
vezifeye keçende Qasımı şofer götürmeyi de ona ele Şövqü
meslehet bilmişdi. Odur kı, Qasım işe bir saat tez geldiyine
göre donquldanıb elemezdi. Hem de (yene Şövqünün mesleheti
ile) Fuad ona lazımi hörmet edirdi; imkan olan kimi buraxırdı,
spidometrde qeyri-mütenasib çoxalan reqemlerin ferqine
varmırdı; bilirdi ki, Qasım tamahkar deyil, maşına yaxşı baxır,
maşını hisse-hisse söküb talayan, saz detalları nimdaşıyla evez
eden nacins şoferlere oxşamır. Azdan-mazdan xırda-para
xaltura qazancı varsa, halal-xoşu olsun. Neçe baş külfet
saxlayır. Qasımın deqiqesine söz ola bilmezdi. "Baş üste Fuad
qedeş, düz sekkizin yarısında qapunda cabeca hazıram",
"Gözüm üste, Rumiyye qızım, düz ikinin yarısında
397
qulluğundayam".
Amma her halda uşaqların maşınla mektebe getmeleri Fuadı
heç açmırdı. Evvela, bele şeye yaxşı baxmırlar, xüsusile son
vaxtlar ciddi yanaşırlar bele meselelere: hökumet maşınını
şexsi meqsedler üçün istifade etmek — filan,

<< 1 ... 330 331 [332] 333 334 ... 460 >>