yaxınlaşdı, mindi, getdi. Heç kesle
de vidalaşmadı. Belke ona göre ki, mektebde hele heç kimle
tanış deyildi. Sabahısı Fuad qesden tez geldi, dayanıb mektebin
hündür şüşeli qapılarından küçeye baxdı, baxdı. Zengin
çalınmasına beş deqiqe qalmış "BMV" mektebin qabağında
dayandı, Ramiz — Rasim — Reşid düşdü.
Üçüncü sinifde oxuduqları vaxt hemin oğlan onların
mekteblerinden çıxdı, Fuad indiye qeder bilmir: ayrımı
mektebe keçirtdiler oğlanı, ya tamam Bakıdan köçüb getdiler?
O vaxtdan beri bir defe de ona rast gelmedi. Kim bilir, belke de
çox iller sonra heyatda rast gelib öteri tanış olduğu saysızhesabsız
adamlardan biri mehz ele bu Reşid — Ramiz —
Rasimdir. Bir-birini tanımayıblar. Ola bilsin. Ancaq Fuad bunu
ne qeti iqrar, ne de inkar ede bilerdi. Heç famili de yadında
qalmamışdı. Belke Qurban kişinin yadındadır o uşaq? Hardan?
İller boyu yüzlerce uşaq gelib keçib Qurban müellimin
ömründen — bu da onlardan biri. Belke oğlanın atası
yadındadır Qurbanın — o vaxt mekteblerinde "BMV"-li
valideyn neçe nefer olardı ki, belke de hemin, o Ramiz —
Rasim — Reşid indi meşhur adamdır. Fuad öz-özüne,
gülümsündü. Her halda Ramiz Mirişli deyil. Rasim Balayev
deyil. Reşid Behbudov da deyil. Belke heç adı da bunların heç
biri deyilmiş, tutalım Qasım imiş, meselen... Yox, Qasım ola
bilmezdi. Deqiq yadında idi, adı R. herfiyle başlanırdı.
(Rüstem, Rehim, Rafiq?) ya da içinde R. vardı. — Beşir, Cefer,
Arif? Çünki yadındadır. R. herfini bele birteher, şirin teleffüz
edirdi ve her defe öz adını çekende qızlar pıqqıldaşardılar.
Aman allah, bu andıra qalmış "BMV" Fuada ne qeder
olmazın eziyyetler vererdi. Bir defe, heç olmasa birce defe o,
400
maşına minmeyi nece de arzulayardı, ilahi!,. Qeribedir, indi
gülmeli görünen bu arzu, indinin özünde de onun yaddaşında
mezeli bir xatire kimi deyil, bu günecen qövr eleyen bir nisgil
kimi, hesed, qısqanclıq, izzet-nefes ezabları ve amansız bir
ehtiras kimi, qarşısıalınmaz, dözülmez cazibe qüvvesine malik
olan

<< 1 ... 333 334 [335] 336 337 ... 460 >>