"istemirsen, bele cehenneme iste, gora iste" olmadıqda,
her bir "axı niye" sualı ele yalvarmaq idi de! Fuadın atası da bu
mektebde ders deyirdi ve "BMV"-li oğlan bunu da bilirdi.
Demeli, Fuada qarşı bele tam bir özbaşınalıqla hereket ederken
o, neinki Fuadı saya salmırdı, atasıyla, atasının mekteb
dairesindeki nüfuzu, imkanları, zabitesi va zehmiyle de
hesablaşmırdı...
—Dedim ki, istemirem...
—Axı niye, he?
—İstemirem, vessalam, şüttemam.
Hem de bütün bu mükalime ders vaxtı, pıçıltıyla, gedirdi.
Qıvırcıqbaş Fuada teref çevrilmeden diqqetle yazı lövhesine,
orada tapşırıq yazan müellime baxırdı, tebessümü de üzünden
eskilmirdi. Fuadın ise ders-filan eynine deyildi. Bir daha
"BMV"-ye minmeyeceyi dehşeti, illah da bu cezaya heç bir
günahı, teqsiri olmadan mehkum olunduğu onun bütün
fikirlerini pırtdaşıq etmişdi. "Niye axı, niye?" "İstemirem,
vessalam".
Qasıma döne-döne tapşırmışdı ki, maşını mektebden bir tin
aralı saxlasın. Pervizle Ceyhuna da demişdi ki, mebade sinif
yoldaşlarınız sizin mektebe maşınla gelib-getdiyinizi bilsinler.
—Mama, Djeyxun qovorit çto on ne poydet k Qurbanu.
"Salameleyküm. Bu küçükler de deme, babalarını adıyla
403
çağırırmışlar..."
—Kak gto ne poydet? Djeyxun, kak tebe ne stıdno? Çerkez
je zvonila, prosila, çtobı vı zaşli k deduşke.
—K kakomu deduşke?
"Elbette "deduşka" ancaq Şövqü ola biler — ana babası".
—Kak k kakomu, raz e qovoru Çerkez zvonila, znaçit k
deduşke Qurbanu. On bolen.
Dünen Qurbanın tezyiqi qalxmışdı. Fuad özü de bu gün vaxt
tapıb atasıgile deymeliydi.
—Mam, ya ne xoçu tuda.
—Poçemu Djeyxun?
—U nix ploxo paxnet.
Perviz pıqqıldayıb güldü. Ceyhunun sözlerine Rumiyye de
güldü ve azerbaycancaya keçdi:
—Adam ele demez, ayıbdır:…
Fuadın yatağından qalxıb Rumiyyeni danlamasına, "bu da
senin verdiyin terbiye, gör doğma babasıgile nece münasibet
besleyirler" demesine de hacet qalmadı. Rumiyye özü kiçik
oğlunu tenbeh edirdi. Bu, doğrudan da bele idi. Ancaq
oğlanların ata terefden

<< 1 ... 336 337 [338] 339 340 ... 460 >>