kimi seçilirdi.
Liman içinde bir neçe gemi vardı, burnu debermiş katerler de
beleden-bele şığıyırdı. Fuadın fikri üzünde olsa da, gözünün
qırağıyla şeherin seher menzeresine baxırdı — yaxın bulvarın
dümdüz xiyabanlarına, Bakının orasında-burasında boy verib
ucalan çoxmertebeli binalara — hemişeki kimi müşteri gözüyle
baxırdı. Çoxmertebeli binalar doğrudan da Bakının siluetini
çox deyişib, elbette, onları daha münasib, daha deqiq
paylaşdırmaq olardı şeher sahelerine... Sağlıq olsun, hele çox
işler var görmeli bu şeherde. Bu şeher onun — Fuadın şeheri
idi. Burada doğulmuşdu, burada böyümüş, oxumuş, evlenmiş,
evvel oğul, sonra er, sonra ata olmuşdu. Haçansa baba da
olacaqdı. Haçansa ölüb gedecekdi ve bu şeherin torpağına
gömülecekdi. Göresen, hansı qebiristanlıqda basdıracaqlar
onu? Her halda şübhesiz, ümumi qebiristanlıqda yox.
Qapının zengini eşitdi. Rumiyye açdı.
—He, getirmisiz? Nece vereceyik?
406
Rumiyye pul dalınca otağa keçdi. Fuad anladı ki,
mağazadan erzaq getiribler. O gün Rumiyyeden xahiş elemişdi
ki, yaşıl noxud sifariş versin, göresen yadından çıxmayıb ki?..
Dehlize keçdi, qarabuğdayı oğlanın edeble verdiyi salamı aldı.
Döşemeye qoyulmuş iri hesir zenbile gözucu baxdı. Bir kilo
yağ, et, yumurta, dörd şüşe borjom, toyuq, smetan, iki banka
yaşıl noxud vardı zenbilde. Rumiyye pulunu getirdi, kağıza qol
çekdi ve zenbili boşaltdı, şeyleri metbexe, buz dolabına
daşımağa başladı. Fuad da metbaxe keçdi. Rumiyye qayqanaq
bişirirdi, saçaqlı dama-dama süfrenin üstünde al qırmızı
plastmas qabda kere yağı, holland pendiri, lay-lay nazik
doğranıb odda qızdırılmış qara çörek düzülmüşdü. Rumiyye:
—Oqtay zeng elemişdi, — dedi. — Seni isteyirdi.
Fuad ağzındakı loxmanı çeyneye-çeyneye:
—Hansı Oqtay? — dedi.
—Muradov Oqtay.
—Ne deyirdi?
—Ne bilim, dedim yatmısan, yarım saatdan sonra zeng
elesin. İndi zeng vurar, yeqin. Göresen ne işi düşüb.
—Ne bildin işi düşüb?
—İşi düşmese obaşdan niye zeng vurur.
Mesele tek Oqtayda deyildi,

<< 1 ... 339 340 [341] 342 343 ... 460 >>