oxumaq
lazım deyil ki... Amma axşamkı çıxışı mütleq gözden keçirmek
lazımdır... Qoy Mixail Moiseyeviç qaralamasını hazırlasın,
sonra Sabire vererem, bir de el gezdirsin, kenek adam olsa da,
savadına söz yoxdur...
Fuad gülümsündü. Yadına bir şey düşdü. Bir gün başı
yaman qarışıq idi. Elli cür işi bir-birinin üstüne qalaqlanmışdı.
Bir az yükünü yüngülleşdirmek üçün işçileri bir-bir çağırıb
ayrı-ayrı işleri tapşırırdı. İşler o qeder müxtelif çeşidli ve ele
çox idi ki, heç onları qeyd elemeye de vaxt tapmamışdı, ele
bele şifahi suretde beyninde nömrelemişdi. Nelli armudu
stekanda isti çay getirmişdi, şokoladlı Moskva konfetini
stekanın yanına, nelbekiye qoymuşdu. İsti çayın heraretinden
şokolad erimişdi, Fuadın elini bulamışdı, barmaqları çiriş idi,
amma macal eleyib gedib yuya bilmirdi. Bir saat erzinde
göreceyi işleri ağlına sıralayarken elini yumağı da on bir, ya on
iki nömreli madde kimi yadında saxlayırdı. İşçileri çağırıb on
bir işin heresini birine tapşırdı ve on bir nefer on bir tapşırıq
alıb gedende, otaqda hele tapşırıq almamış on ikinci işçini
görende Fuadın ele bil beyninde çıraq alışıb-söndü, yadına
düşdü ki, görülmeli xırda işlerden biri de ellerini yumaq idi ve
bu hengamede ne desen çıxar, bir de görürsen ağlı çaşıb hemin
işçiye "he, sen de al apar menim ellerimi yu getir"—deyib
biabır olar.
—Yoldaş Mehdiyev, — Nelli qapıda dayanmışdı — sizi
isteyirler, dedim meşğulsuz, dedi özünüz vaxt teyin etmisiz.
—Kimdir ki?
—Oqtay Muradov..
—He. Oqtay. — Fuadın yadına düşdü. — Xoroşo, soedinite.
—Yallah, Oqtay, bir de salam. Canımçün, bax beş
deqiqeden sonra Ehmed Nezeroviçin yanında iclas başlanır, bir
saatdan az çekmez, on birde de menim yanımda iclasdır... Lap,
iclasbazlar olub getmişik... Day deme… Ne meseledir axı? He,
426
yazıq Fuad Salahlı... Yaxşı, demeli, dayan görüm — susdu,
defterçesine baxdı. 11-de letuçka, 12-10-da aerodrom... — Gel
bele eleyek, Oqtay, men iclasımı beş deqiqe tez qurtararam,
aerodroma da beş

<< 1 ... 357 358 [359] 360 361 ... 460 >>