deqiqe gec gederem, Qasım — şoferimi
deyirem, adı Qasımdır, yolda qovub çatdırar. Demeli, bir on
deqiqelik müxteser görüşe bilerik. Düz saat on ikiye beş deqiqe
qalmış gel. Amma bax, deqiq ol, ha!.. Biz biçareler, saatla
yaşayan adamlarıq, deqiqemize söz var...
Desteyi asdı. Oqtay Fuadın yanında, hemin bu kabinetde bir
defe olmuşdu. Onda da Yazıq Fuad Salahlının hansı işiylese
elaqedar gelmişdi, ne iş idi, xatirimde deyil. Elbette Fuad
Salahlı özü endirib gelmezdi öz işiyçün, Oqtayın geldiyini
bilseydi de narazı olardı. Oqtay ondan gizli gelmişdi ve Fuad
ne lazımdırsa eledi... Halbuki Fuad Salahlıyla neçe ildi salamkelamları
yox idi... Ta o vaxtdan... Oqtayla da az-az, ayda, ilde
bir defe görüşerler, resmi yerlerde, iclasda, sergide,
müzakirede... İlahi, nece qısqanırdı Esmeri hemin bu Oqtaya...
Sen deme, aralarında heç ne yox imiş, sen deme, Esmerde
başqasının gözü varmış, Camal onu çoxdan marıtlayıbmış... Bu
qısqanclığın esassız olduğu çoxdan melum olsa da Fuada, her
halda Oqtaya münasibetinde indiyecen bir qeyri-semimilik
vardı — heç cür yatmırdı üreyine bu Oqtay. Yeqin ele Oqtayın
da ondan xoşu gelmirdi doğrusu. "Öz-özümle görüş". Fuad
gülümsündü. Defterçesindeki bu yazı Oqtaydan yadigar
qalmışdı.
...O gün de başı yaman qarışıq idi Fuadın. Yüz cür işi vardı,
iclaslar, mirvari kimi sapa düzülmüşdü bir-birinin dalınca.
Ancaq, her halda, Fuad ölçüb-biçib Oqtaya vaxt ayıra bildi,
qebul etdi onu. Mütleq Oqtayın xahişine emel etmeli, onu
qebul etmeliydi. Bütün bu iller erzinde Oqtay bir defe de olsun
onun yanına düşmek tamarzısı olmamışdı. Bir mektebde
oxumuşdular. Orta mektebde. Oqtay Fuaddan iki sinif aşağı idi.
Oqtayla hem de bir institutda oxuyublar. Burada artıq bir
kursda idiler — axı Fuad iki il herbi xidmet çekib qayıtmışdı.
427
Dostluq edirdiler o vaxt. Esmer Camala ere getmişdi, keçmişin
qısqanclıq ezabları, reqabet ehtirası indi sönüb getmişdi,
eksine, ümumi xatireler — orta mekteb xatireleri onları
yaxınlaşdırmışdı.

<< 1 ... 358 359 [360] 361 362 ... 460 >>