saheye
tükenmez enerjisi, müasir savadı-biliyi ve esas da hevesi,
ehtirası, meyli olan adam başçılıq etmeliydi.
Fuad:
—Men, elbette, nazirle danışa bilerdim, — dedi, — amma
yaxşı düşmez. Nazirle reis seviyyesinde danışmaq lazımdır.
Reis dura-dura müavinin nazir seviyyesine çıxmasına nazir
nece baxar?
Ehmed Nezer:
—Yaxşı, mene papaq eleyeydin, men danışaydım da, —
dedi ve telefonlar kitabçasını açıb vereqledi. — Ne çetin iş imiş
begem?
O, nömreni tapıb, desteyi qaldırdı.
Fuad öz-özüne qeyd etdi ki, hövselesizlik, darmacallıq
Ehmed Nezerin başqa bir naqis cehetidir. Nedir götürüb indi
437
lapdan nazire zeng vurursan, evvel işi herterefli menimse, ne
istediyini bil, sonra da meseleni esaslı şekilde qaldır. Amma
Ehmed Nezer artıq nazirle şirin söhbetde idi. Bu da onun daha
bir nöqsan ceheti. Heç bir vaxt resmi danışıqları bele erkyana
— familyar üslubda aparmaq olmaz.
—Sen menim canım... Eşi... eşi, qoy oturmuşuq, a kişi... Ay
zalım, kefe baxırsan ki!.. Ha-ha-ha!.. O da heştaddandır.
Elbette, Ehmed Nezer özünü müeyyen derecede işçilerine,
otaqdakılara da gösterirdi. Şöbe müdirlerinin gözlerine kül
üfürürdü: yeni bir baxın, men nazirle nece çaşka-loşkayam,
görün men kimlernen qapaz-qapaz oynayıram, kimin gücü
çatar mene bata, boş-boş sözlere, qeybetlere fikir vermeyin,
yarımda möhkemem. Belke de bele primitiv fendler kimise
şaşırda bilerdi, amma her halda Fuad o heriflerden deyildi, hem
de ki, bütün bu "canınçün, canımçünün" praktik iş cehetden
ehemiyyeti bir qara qepik idi. Fuad bilirdi ki, nazir Ehmed
Nezerin canına, başına and içe-içe onun heç bir sözünü, işini
ciddi qebul elemir.
Doğrudan da Ehmed Nezer bir müddet hal-ehval tutub,
gevezeleyenden sonra metlebe keçende sir-sifeti deyişdi: aydın
idi ki, nazir onun xahişini medeni ve işgüzar şekilde redd
ederek ne ise tutarlı sebebler getirir.
—He, bele de... Yox eşi?!.
"Eşi" sözü Ehmed Nezerin en çox işletdiyi söz idi,
dünyanın, kainatın bütün mürekkeb problemlerini,

<< 1 ... 368 369 [370] 371 372 ... 460 >>