insanlığın
bütün qeliz duyğularını, düşüncelerini üç herflik bu söz
vasitesile müeyyen edirdi... Hem teeccübünün, hem
narazılığının, hem sevincinin, hem qorxusunun ifadesiydi bu
tutumlu söz: eşi!.. Kefi lap kök olanda bu söze dördüncü herf
de elave edirdi: "Eşşi..." Duyğu telatümünün son heddi ise "eşi,
yox eşi" cümlesinde tecessüm olunardı.
Ehmed Nezer dinleyir, nazir ne ise deyirdi. Fuad nazirin
sesini eşitmese de, dediklerini deqiq bilirdi. Bilirdi ki, bax, indi
nazir instruksiyaya isnad edir, amma yeni instruksiyanın on
438
dördüncü maddesinin üstünü vurmur. Bu maddeden Ehmed
Nezer de xeberdar deyildi, xeberdar idise de indi hafizesinde
deyildi, şübhesiz! Fuad ise yadına salmaq istemirdi. Öz
teqsiridir, qoy altın çeksin. Evvelce meseleni ağıllı-başlı öyren,
sonra gap telefonu da! Bu yaşda kişiye men tezeden "elif-bey"
öyretmeli deyilem ha!
Ehmed Nezer telefonu asdı. Fuad artıq — teze instruksiyanı
qovluqdan çıxarıb masanın üstüne qoymuşdu.
Ehmed Nezer:
—Nazir deyir ki, instruksiyaya göre...
Fuad onun sözünü kesdi:
—Nazir yeqin teze instruksiyanın 14-cü maddesini unudub.
Yeni instruksiya reisin qabağında idi. Ehmed Nezer uzağı
görme eyneyini çıxarıb yaxını görme eyneyini taxdı, telesik
qarşısındakı vereqlere göz gezdirdi, Fuadın qırmızı qelemle
altını çızdığı 14-cü maddeni dodaqlarını terpede-terpede
üreyinde oxudu ve derhal telefonun desteyini qapdı… İndice
zeng elediyi nömre yadından çıxmışdı, yeniden defteri açdı,
tapdı, telefonun fırlanqacını herledi.
Fuad: "Bu da bir sehv, — deye düşündü. — Özünü nece de
yüngül aparır bu boyda kişi. Ele bil "ağır otur, batman gel"
meseleni ömründe eşitmeyib. Halbuki bu mesel birinci
növbede mehz ele vezifeli şexslere aiddir.
—Menem yene... he Ehmeddir... Eşi, sen bizi dağa-daşa
niye salırsan a kişi, budur bax, teze instruksiya, sehife yeddi,
14-cü madde — bir gör ne yazılıb — V sluçae, esli... o
maddeni nazire oxumağa başladı, ancaq ele birinci cümlenice
yarımçıq kesdi, teeccüble —

<< 1 ... 369 370 [371] 372 373 ... 460 >>