Bilirsen? Bes bilirsense onda... —
Susub qulaq asmağa başladı.
Fuad: "Ay hay! Ay sen bu meseleni hell eledin ha!" — deye
düşündü.
—Yaxşı, ne deyirem ki, onda qalsın... Eşi, sağlıq olsun.—
Nezer desteyi asdı, — bu mesele, görünür, hele tam
yetişmeyib, — dedi. — Gördüz nazirle danışdım, bele qerara
439
geldik ki, bu meseleye bir de qayıdaq. Helelik qalsın.
"Helelik. Bu helelik gör neçe ay çekecek. Eger bu neçe ayı
Ehmed Nezer stolundan debermese. Halbuki onca deqiqenin
erzinde hell elemek olardı"...
—Keçek ikinci meseleye.
İkinci meselenin Fuada bilavasite dexli yox idi. Fuad şöbe
müdirlerini qeyri-ixtiyari olaraq müşteri gözüyle süzdü. Öz
yerine şübhesiz bunlardan birini teklif elemeliydi: Sabir,
Mürsel, Mir İsmayıl. Mir İsmayıl yaxşı işçidir, şorgözlüyü
olmasa. Çetin düzele. Evlendi, amma arvad da el-ayağını
yığışdıra bilmedi. Sabirin savadına, biliyine söz ola bilmez,
amma dikbaşdır. Ondan yaxşı müavin tesevvür de elemek
olmaz. Fuadla ikisi bir yerde dağı dağ üstüne qoyardılar, eger...
Eger Sabirin tersliyi olmasaydı. Onunla çetin dil tapa. Sabir
Fuadın her dediyine lebbeyk demeyecek, şeksiz, başlanacaq
mübahiseler, çekişmeler... Neye gerekdir bu başdan ele
özüyçün problem yaratsın... Amma, sed heyf, işçi kimi Sabirin
tayı-beraberi yoxdur. Mürsel. Mürsel eksine, Fuadın bir sözünü
iki elemeyecekdi. İşçi kimi de pis deyil. Elbette, Sabire, heç
Mir İsmayıla da çatmaz, amma her halda işleye biler. Amma...
Mürselin de bir xüsusiyyeti var... bunu heç cür nezerden
qaçırmaq olmaz ha! Mürsel çox xoşsifet, güleş adamdır, üzde
hamıyla yaxşı münasibetdedir, mehriban reftarı, qılığı var.
Ancaq idarede ele adam yoxdur ki, ele içi Fuad qarışıq, Mürsel
onun haqqında xüsusi bir şey bilmesin: özü de hemin adamı az-
çox lekeleyecek, üstüne müeyyen kölge salacaq bir şey.
Doğrudur, bildiklerini bayraq eleyen, iclaslarda göze soxan, ya
güncde-bucaqda qeybet qıran deyildi, amma hünerin var bir
balaca Mürselin ayağını basdala, qıvrılıb ilan kimi

<< 1 ... 370 371 [372] 373 374 ... 460 >>