da
açılışdır da! Sen danışacaqsan, he?
—Beli.
441
Her ikisi diqqetle bir-birinin gözlerinin içine baxdılar. Evvel
Ehmed Nezer qaçırtdı gözlerini. Fuad dik baxırdı onun
gözlerinin içine. Her ikisi bu son mükalimenin gizli menasını
bilirdi: axşam şeherin perspektiv planlaşdırılmasına aid
layiheler sergisi açılacaqdı. Tenteneli açılışda tebii ki, reis
danışmalıydı. Amma üç gün bundan qabaq Ehmede de, Fuada
da zeng vurub demişdiler ki, Fuadın danışması meslehetdir.
Bunun sebebini her ikisi başa düşürdü. Ehmed Nezerin
meselesi hell olunmuşdu. Bele mühüm tedbirde yarısabiq reisin
deyil, gelecek reisin danışması daha meqsedeuyğun sayılırdı.
Şövqü bunu eşidende Fuadı yanına çağırtdırdı: sen başa
düşürsen bu ne demekdir? Hamı orda olacaq. Bu teyinat qabağı
senin, nece deyerler, son sınağındır. Meselen hell olunmağına
olunub, amma bilirsen de, bir uğursuz söz, bir namünasib çıxış
— her şeyi deyişe biler. Ehmed Nezeri de sen tek elli tutma,
baxma, köhne qurddur, indi bütün vasitelere el atıb, bütün
kanallarını işe salıb, doğrudur, bir qelet eleye bilmez, biz de,
deyir deve qulağında yatmamışıq, amma her halda, senin
çıxışından da çox şey asılıdır, gerek ele danışasan ki, heç kesin
üreyinde zerrecen şekk-şübhe qalmasın: o yer mehz senin
yerindir, ele bil lap boyuna biçilib.
Fuad heç ne demedi, gülümsündü, amma bu tedbirin
seviyyesini, bu çıxışın ehemiyyetini o özü de çox gözel derk
edirdi.
İşçiler dağılışdılar, otaqda Fuadla Ehmed Nezer qaldı. Fuad
düşündü ki, meqamdır, bundan yaxşı fürset ele düşmeyecek.
Sonraya saxlamaq lazım deyil, bu meseleni. Fuadın Ehmed
Nezere işi düşmüşdü. Şexsi işi. Daha doğrusu isteyirdi ki,
Ehmed Nezeroviç vezifesini terk etmemişden qabaq bu
meseleni hell etsin, bu mesele mehz onun, Ehmed Nezeroviçin
eliyle olsun. Fuad yaşadıqları evin yaxınlığında, böyür-bitişik
qonşu binanın birinci mertebesinde özüne qaraj düzeltdirmek
isteyirdi. Orada münasib bir rastvor var idi, icazesin almaq
lazımdı. Amma reis olandan

<< 1 ... 372 373 [374] 375 376 ... 460 >>