mehrem, — yaxın, mehrem demek belke düz
444
olmazdı, — her halda anlaşıqlı bir insan olmuşdu... Ele bil içi
boş müqevvanın simasında, öz qayğıları, öz derd-seri, en esası
ise öz necibliyi olan bir canlı adam görmüşdü... Ve bu an Fuad,
zahiren zerre qeder bir-birine oxşamasalar da, Ehmed Nezerin
sifetinde öz atası Qurbanın hansı cizgilerinise gördü... Fuaddan
qabaq Ehmed Nezerin müavini vezifesinde Qaraş adlı bir
mühendis işleyirdi. Yeddi-sekkiz ay işleyenden sonra Ehmedle
lec düşüb; Ehmed bundan yazıb, bu Ehmedden. Fuad bu
intriqanın bütün teferrüatını bilmirdi, birce onu eşitmişdi ki,
son defe Qaraş Ehmed Nezerden otuz iki sehifelik bir erize
yazıb — beş-altı möteber idareye ve on-on beş qezet-jurnala
gönderib. Ehmed Nezeri savadsızlıqda, biliksizlikde ittiham
etmek olardı, elbette, amma Qaraşın özü de sen deyen yüksek
savad-bilik sahibi deyildi. Ele otuz iki sehifelik erizesinin
özünde, deyir, azı yetmiş sehv varmış. Ayrı ise Ehmed Nezeri
nede ittiham etmek olardı — temizliyi, pul, qadın
meselelerinde, dostbazlıq, yerlibazlıq ve saire bu kimi işlerde
ifrat vasvasılığı aleme melum idi... Qohumbazlıq... Beli, Qaraş
arayıb-axtarıb mehz bele bir faktı tapmışdı: Ehmed Nezerov
ona tabe olan bir layihe bürosuna öz oğlunu işe düzeldib...
Elbette, Qaraşın erizebazlığından bir şey çıxmadı, o vaxt
Şövqü de meseleye qarışdı. Ehmedi müdafie eledi. Qardaşı
Eşref de möhkem idi yerinde hele ve Qaraşın özünü
biabırçılıqla işden qovdular; bu heqiqet terefdarının (erizesinde
özünü bele adlandırırdı) natemizliyi, elieyriliyi üze çıxdı... Ele
Fuadı da o vaxt teyin elediler bu vezifeye. Evveller Fuadın heç
könlü yox idi. Amma Qaraşın yeri boşalan kimi Şövqü Fuadı
bu yere "itelemeye" başladı... Ehmed Nezer Şövqüye vaxtlı-
vaxtında kömek gösterdiyi üçün dil-ağız edirdi. Şövqü ise
Fuada: "Geci iki ile Ehmed pensiyaya çıxacaqdır, — deyirdi,
— o yer seninkidir".
Şövqü şahmatı zeif oynayır, amma heyatda yeddi-sekkiz
oyunu ireliden görür. Fuad müavinliye

<< 1 ... 375 376 [377] 378 379 ... 460 >>