teyin olunandan bir ay
sonra Şövqü öz ad gününe qızı ve kürekeniyle birlikde Ehmed
445
Nezerovu da çağırmışdı. Ömründe ilk defe Şövqü kimi meşhur
bir adamın meclisine düşmüş Ehmed Nezer lap karıxıb
qalmışdı, özünü itirmişdi, nece deyerler, meclis onu tutmuşdu,
odur ki, cesaret üçün bir az artıq içib keflendi. Eyvanda Fuadı
qucaqlayıb: "Men seni oğlum bilirem, Fuad!" — deyirdi —
Şövqü Camaloviçin xetrini dünyalarcan isteyirem. Ele
sevinirem ki, mehz seni gönderibler bizim idareye, bir yerde
yaxşı işleyeceyik, inşallah... Eşi, o Qaraş köpekoğluna men ne
pislik elemişddm axı... Adam balası olsaydı onu yağ içinde
böyrek kimi saxlayacaqdım, başladı menimle qoz-qoz
oynamağa eşşi... Meni en çox yandıran bilirsen nedi, Fuad?
Her ne yazıb o erizede yazıb, hamısını halal ederdim ona, birce
meni yandırıb cızdağımı çıxaran bilirsen nedir? Nicat haqqında
yazdığı...
Ve o gün Ehmed Nezer bir az artıq içdiyiçün böyük bir sirri
açdı Fuada: Nicat onun doğma oğlu deyilmiş. Övladları
yoxmuş, Ehmedle arvadının olmurmuş uşaqları. Müharibeden
sonra qerara gelibler ki, gedib uşaq evinden yetim uşaq
götürsünler, saxlayıb böyütsünler... Birini, lap körpesini
seçibler, getiribler ve yalnız bir-iki aydan sonra melum olub ki,
uşaq anadangelme şikestdir, sümükleri berkimir, bütün ömrünü
xüsusi korsetlerde keçirmelidir ve her gün telef ola biler.
Demeli, uşaq neçe il yaşayır yaşasın, onlara heç bir sevinc
vermeyecek, yalnız eziyyet ve qayğı getirecekdi; amma aparıb
qaytarmayıblar uşağı; evvela ona göre ki, bu bir-iki ayı emellibaşlı
isinişibler uşağa ve ikinci de ona göre ki, "eger aparıb
qaytarsaydıq, kim götürecekdi o yazığı, qeydine kim
qalacaqdı?" Hemin o uşaq idi Nicat ve hemin o oğulluğunu,
ömründe ilk ve son defe "qohumbazlıq" ederek Ehmed
gözünden iraq olmayan bir yere yüngülvarı bir işe düzeltmişdi,
tabeliyinde olan işçilerine de tapşırmışdı ki, ondan muğayat
olsunlar ve indi de hemin o Nicatı tapşırırdı gelecek reise —
Fuada; bu idareden gederken

<< 1 ... 376 377 [378] 379 380 ... 460 >>