birce ondan xetereli idi...
"Vezifesinden sui-istifade edib fersiz oğlunu özünün idaresinde
446
işe oformit eleyib" — Qaraşın erizesinde bele yazılmışdı.
Fuad:
—Xatircem olun, Ehmed müellim, — dedi ve düşündü ki,
bu vediyle vezifeye teyin olunacağı gümanının dürüstlüyünü
tesdiq edir bir növ...
Ehmed:
—Sağ ol, — dedi ve nedense birden ayrı meseleye keçdi: —
Demeli, Fuad Salahlının defninde danışacaqsan?
Fuad duruxdu:
—Beli, Memarlar İttifaqından zeng vurub xahiş elediler. —
Ondan çıxmayan iş, sanki ne ise izahat verirdi, ya bir növ
özüne haqq qazandırmaq isteyirdi. Qeribe davrandığını derk
ederek daha da karıxdı ve başqa — ondan çıxmayan bir iş etdi:
— Nedir ki? — deye suçlu-suçlu soruşdu.
Bu tamam menasız ve yersiz sual idi ve ona ele geldi ki,
Ehmed Nezer eyneyinin altından bic-bic gülümsündü. Bu an
Ehmed Nezer yene dönüb hemişeki Ehmed Nezer olmuşdu —
Fuadın sevmediyi, xoşlamadığı, heç bir insani münasibet, heç
bir istilik duymadığı yad, uzaq, biçimsiz bir varlıq...
Ehmed Nezer:
—Heç eşi... — dedi ve bu deyilişde de, bu hemişeki "eşi"nin
intonasiyasında, çalarında da Fuad bir eyham, bir tikan, bir
"badalaq" duydu... Telesik Ehmed Nezerin yanından çıxdı,
qebul otağından keçerken Nelliye baxsa da, onu sanki görmedi.
İşçiler artıq onun kabinetinin qapısında toplaşmışdılar, Fuadın
ardınca içeri keçdiler, Fuad öz kürsüsüne eyleşib:
—Herenize beş deqiqe — deye "letuçkaya" başladı. Şöbe
müdirleri cari işler haqqında qısa hesabat verirdiler, Fuad
onları eşidir, amma dinlemirdi. Fikirleri bu otaqdan ve bu
zamandan çox-çox uzaqlarda idi. Fuad Salahlı idi fikirlerinde
dolaşan.
Beşinci fesil
447
İnstitutdakı müellimlerin çoxusu ele bil bir-birine oxşayırdı,
amma Fuad Salahlı heç kime oxşamırdı. Qara saçları, arıq,
esebi sifeti, ucu sivri burnu, nazik müteherrik dodaqları ve eyni
cür daima hereketde olan nazik uzun barmaqları vardı. Hemişe
"Kazbek" çekerdi, hemişe de papirosu qeyri-adi bir formada
ezib burardı. Hemişe üst-başına

<< 1 ... 377 378 [379] 380 381 ... 460 >>