sir-sifetinden
zehrimar yağırdı. Başını qaldırıb kinli-kinli uzun müddet Fuada
baxdı, nehayet dillendi:
—Mehdiyev, — dedi. — "Fuad bala" yox, "eloğlu" — yox,
"balaca kişi" yox, mehz "Mehdiyev", — o ne meruzedir,
etmisiniz? — "Etmisiniz!", "Siz", Fuad ele bildi söhbet ayrı
adamdan gedir, Zülfüqarov heç vaxt ona "siz" demezdi. "Siz ne
etdiyinizi derk edirsinizmi?" — Otaqda kenar adamlar da vardı,
belke Zülfüqarov ona göre bele danışır. Her halda Fuad,
ömründe birinci defe idi ki, bir adamın sifetinin nece
deyişdiyini görürdü, "çevirerem boz üzümü" ifadesinin
müsteqim menasını eyani şekilde derk edirdi. Doğrudan da
kenar adamlar otaqdan çıxandan sonra Zülfüqarovun üzünün
ifadesi deyişmese de sözlerinin lüğet terkibi bir qeder deyişdi:
— Ede, a qırışmal, o ne qeletdir ele, başından böyük qeletler
eleyirsen? Senin Şövqü Şefizadeyle ne işin var, a men deyen?
Tayın-tuşundur senin Şövqü Şefizade?!. Senin o serçe cüssene
bir ele Şövqü Şefizadeye sataşmaq yaraşır... Sen heç qanırsan,
heç beynive vurursan bir, kimdir Şövqü Şefizade... İndi sen de
guya hıqqanıb-zıqqanıb memar olmaq isteyirsen, onu bil ki,
doğrudan da işdi-şayet memar olsan, bütün ömrüvü Şövqü
Şefizadenin kölgesinde daldalanacaqsan... Bilirsen kimdir
bizim sahede Şövqü Şefizade? Bildin, sırğa ele as bunu
qulaqlarından, gerek Qurban kişiye deyim o qulaqlarıvı bir
möhkem çeksin... Şövqü Şefizade bizim hamımızı qatlayıb
cibine qoyar e!.. İstese adamı göye qaldırar, istese palçığa
batırar, bildin?
Bu vaxt partkom içeri girdi ve Zülfüqarov yene tonunu
deyişdi:
—Yox, biz bu meselenin üstünden bele asanlıqla keçe
452
bilmerik, — dedi, — siz lazımi cezanızı almalısınız. Yoxsa her
yerinden duran telebe möteber, hörmetli senetkarlarımız
haqqında ağzına geleni danışsa, bu yaxşı netice vermez.
Fuadın sifetinden puçur-puçur ter axırdı, pertliyinden,
eşitdiyi tehqirlerin iynelerinden boğulurdu, hiddetinden dili de
tutulmuşdu ele bil, ağzını açıb bir kelme cavab vere bilmirdi,
yer

<< 1 ... 382 383 [384] 385 386 ... 460 >>