yarılsaydı yere girerdi...
Fuadın meselesi telebe elmi cemiyyetinde (dekan
Zülfüqarovun iştirakı ile) müzakire olundu, onu institutdan
çıxarmaq meselesini qaldırdılar. Meselenin qeti helli rektorun
ezamiyyetden qayıtmasına qaldı.
O da yadında idi ki, meruzesine hamıdan çox el çalan bezi
telebe yoldaşları indi Fuadı görende gözlerini gizledirdiler, ele
müellimlerin de bir qismi özlerini görmemezliye vururdu.
Sonralar o, döne-döne düşünmüşdü ki, bu bir neçe heftenin
dersi heyatın ona verdiyi derslerden en mühümü idi, belke de
ona göre ki, ilk ciddi dersi idi dünyada; adamların etibarına
beled olduğu ilk ders...
Asya o zaman çox ona ürek-direk verdi, sağ olsun.
Doğrudan doğruya arxa oldu, en çetin deqiqelerde ruhdan
düşmeye qoymadı. Rektorun gelmesini edam kimi gözleyen
Fuadın tesellisi yalnız Asyanın heyanlığı idi. Asya:
—Nezir demişem, — deyirdi, — görersen, her şey xeyirnen
qurtaracaq.
Rektor qayıdan günün sabahısı Fuadı yene mühazireden
çağırdılar. Bu sefer rektorun yanına apardılar.
Kabinetde rektordan başqa dekan Zülfüqarov ve Fuadın
tanımadığı çalsaçlı, lopabığlı bir kişi de vardı. Fuad bu sefer
de, az qala, tanımayacaqdı Zülfüqarovu. Ele bil tamam başqa
adam idi qabağındakı. Dekan olduğu fakültede hemişe şestle
gezen, özünü p... yemiş turac kimi tutan Zülfüqarov — bu
hündürboylu, bazburutlu kişi — burada ele bil büzüşüb cüceye
dönmüşdü, yersiz-yersiz ve menasız-menasız hey irişir, kos
kimi ora-bura dığırlanan göz bebeklerini rektordan çalsaç
453
kişiye, o kişiden rektora qaçırırdı, üşüyen adamlar kimi elini
eline sürtürdü.
Rektor Fuadı tepeden—dırnağa süzüb:
—Qehreman bu imiş, — dedi. — Pah atonnan, ejdaha imiş
ki bu!..
Her üçü güldü. Hamıdan berk Zülfüqarov hırıldadı...
Fuad qıpqırmızı qızardı, pörtdü, ona ele geldi ki, boyunun
töre olmasına söz atırlar; indi bu üç kişi onu masqaraya qoyub
rişxend edecek. Ancaq bura gelende qeti qerar vermişdi:
"Ölmek-ölmekdir, xırıldamaq ne demekdir", özünü merdmerdane
aparacaq,

<< 1 ... 383 384 [385] 386 387 ... 460 >>