menden
uzaq ele. Sen içmisen, dünya vecine deyil.
Telesik addımlarla çıxıb getdi: tak-tuk, tak-tuk...
Maşını qarajdan çıxaranda Zaurun yadına düşdü ki, çimmek
paltarı yadından çıxıb idarede qalıb. Yay vaxtı bu denizliyini
hemişe idarede qoyurdu. Görürsen işden sonra uşaqlarla
sözleşib telesik bir cumdular denize.
Maşını neşriyyatın qabağına sürdü. İş qurtarmış, camaat
dağılmışdı. Qapını döydü. Qapıçı: heç kes yoxdur, — dedi, —
hamı çıxıb gedib.
52
—Bilirem, — deye Zaur telesik onun yanından içeri
dürtüldü, — yadımdan şey çıxıb qalıb.
Öz otaqlarına çıxdı. İçeri girdi, siyirmeni çekdi, qezete
bükülmüş denizliyini götürdü. Saata baxdı ve birden teeccüble
qulaq vermeye başladı.
Bomboş idarenin yuxarı mertebesinden nerd sesi aydın
eşidilirdi. "Bıy, Memmed Nesir burdaymış ki! Göresen kimi
xamlayıb?"
Fikirleşdi ki, qoy çıxım baxım, görüm kimi xamlayıb.
Evvel-evvel Tehmineyle danışmağa mövzu da olar.
Ümumiyyetle, fikir verib Tehmine Memmed Nesirden
danışmağı sevir, o biri mekteb ehvalatını da danışaram. "Sonra
da keçersen ayrı söhbetlere, ince metlebe, Zaur kişi. Ay
veleddüzzina!".
Bığaltı qımışdı, saçlarına sığal verdi, yüyürüb yuxarı
mertebeye dırmaşdı, nerd sesi gelen otağa teref getdi.
Qapını açdı, baxdı. Mat qaldı.
Otaqda Memmed Nesirden başqa heç kes yox idi. Memmed
Nesir öz-özüyle nerd oynayırdı. Zaurun gelişini duymadı:
—At, Dadaş, — dedi. Atdı. — Aha, şeş qoşa.
Oynadı.
—İndi leleşün Memmed Nesir atsın.
Atdı.
—İki-bir. — Başını qaşıdı. — Yaxşı, men bu iki-bir andıra
qalmışı hardan oynayım? Elden oynasam bataram ki... ayrısı
da yoxdur. — Oğrun-oğrun etrafa döyükdü. Zauru yene
görmedi. — Bu heç, — dedi. — Guya bu olmayıb. Qoy bir de
atım. Özümüzük de, bilen olmaz.
Atdı.
—Tfu seni. Yene iki-bir. Getirmir de...
Zaur yavaşca qapını örtüb ağır-ağır pillekeni düşmeye
başladı. Başını buladı, gülümsündü. Qapıçıya:
—Sağ olun, — dedi ve çıxarıb otuz qepik verdi.
Küçeye çıxanda bir de başını buladı.
53
DADAŞIN
PROFESSOR

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 460 >>