heç vaxt macal tapmayacaqsan, o qeder ki, sen
camaatla iclas keçirirsen.
—Eh, ay Oqtay, ele bilirsen, camaatla iclas keçirirem.
Camaat iclasda danışır, men qulaq asmıram, özüm özümle öz
içimde günde yüz iclas keçirirem, yüz daxili ses eşidirem;
amma yekunlaşdırıb qerar çıxartmağa macalım olmur.
Telefon zeng çaldı.
—Beli. Yox, saat ikide. Beli. Defn dörddedir. Oldu. —
Desteyi asdı ve eyni zamanda o biri telefon seslendi. Oqtaya:
— Görürsen de menim günümü? — dedi. — Beli, eşidirem,
yoldaş Sadıxov. Baş üste, göndererik.
Özü nömre yığdı:
—Mürsel, treste arayış gönderin. Sadıxovun adına. Sabah
yox, adama sözü neçe kere deyerler?!. — Cavab gözlemeden
desteyi qoydu.
Oqtay:
—Men çox fikir elemişem, — dedi, — senin tipde
adamların feallığı bilirsen nedendir, he? Öz-özünüzden qaçmaq
isteyirsiz, vessalam...
Fuad bir qeder sert:
—Ele bu derin fikrini mene çatdırmaq üçün yanıma gelmeye
bele can atırdın? — dedi ve derhal da özünü ele aldı; yox, bu
sayaq danışmamalıdır, itmecazlıq, acıdillik uğursuzluğun,
küskünlüyün elametidir; Oqtay bu cür atmacalar ata biler,
amma Fuadın ixtiyarı yoxdur: adamlara rehberlik etmek
460
isteyirsense, onların narazılıqlarına, hesedlerine, acıqlarına da
gerek dözümün olsun, gerek onların qabıqlarına gire bilesen ki,
keçirdikleri, içlerinde boğduqları hissleri-heyecanları başa düşe
ve yola vere bilesen. — Bağışla, Oqtay, — dedi, — üreyine
deymek istemirdim.
Oqtay da gülümsündü:
—Sen de incime, — dedi. — Ne ise bu çox uzun söhbetdir,
bir gün, inşallah, macal taparsan eleyerik bu söhbeti. —
Oqtayın gicgahları ağappaq ağarmış, ordları batmışdı, son
vaxtlar lap düşüb yazıq, ya belke Fuad Salahlının ölümüdür
ona bele ağır tesir eden?
—Ayrı şey üçün gelmişem yanına. Bilirsen de, bu gün Fuadı
basdırırıq.
—Bilirem — "Basdırırıq". — Defnde çıxış edeceyini
demedi Oqtaya, onsuz da Oqtay orada olacaq, görecekdi.
Kederli görkemle: —Yazıq Fuad, heyf ondan — dedi.
Oqtay onun teessüfüne mehel qoymadı:
—Biz qezete elan

<< 1 ... 389 390 [391] 392 393 ... 460 >>