ona ürek-direk ver, qoyma heyecanlansın, menim tecili
işim var, getmeliyem. Fuad bu iki saatı Bilqeyis xanımın
yanında olmazın eziyyet çekdi, her on deqiqeden bir arvad
qışqırıb qeşş edirdi, Fuad hekim, tecili yardım da çağıra
bilmirdi, Şövqü tapşırmışdı ki, mebade ses-küye salasız... Fuad
özü hekimlik etmeli olurdu, qendin üstüne valeryan damcıladıb
birteher Bilqeyis xanımın ağzının içine qoyurdu, su getirirdi,
üzüne su sepir, ayıldır, "eşi, bir toxtayın görek, ne olacaq
Şövqü Camaloviçe ki?" deye ovutmaq isteyirdi arvadı...
Bilqeyis xanım ise yalnız: "Saat, saat" — deye sayıqlayırdı ve
yeniden qışqırıb qeşş edirdi... Fuad sonralar bildi ki, maşın
altında qalan oğlanın qol saatı varmış ve oğlan tekerin altına
düşende saatı sol yanağına yapışıb, hekk olub qalıb... Bilqeyis
xanım da meyitin sifetini görmüşdü, qana qerq olmuş sifetini
ve sol yanağına hekk olmuş saat siferblatını...
Şövqü iki saatdan sonra qayıtdı, gözleri çuxura düşmüşdü
onun da, saqqalı qeyri-adi bir süretle uzanmış ve ele bil bu qısa
vaxt erzinde tamam ağarmışdı; belke de Fuada ele gelirdi...
470
Ancaq Şövqü arvadına: — "Di sakit ol, — dedi. — Sakit ol,
her şey yaxşı olacaq?…U
Deyir, teqsir ölendedir... Deme içibmiş, halay-valay
vururmuş, özü gelib girib maşının altına... Şövqü ölenin
ailesine de çox maddi yardım gösterdi... Bir sözle, sovuşub
getdi bu mesele, dile-dişe de düşmedi... Çox adam heç
indiyecen eşitmeyib bu ehvalatı... Amma bir ay sonra Bilqeyis
xanım rehmete getdi. Ne dehşetli günler idi, ilahi. Niye bu gün
menim yadıma, ancaq pis, ürek ağrıdan şeyler düşür...
Rumiyyenin qarnı burnunda idi... Anasının tabutunu
qucaqlayıb hönkür-hönkür ağlayırdı... Fuadın anası ona
yanaşdı, tabutdan aralamaq, ovutmaq istedi, çiyinlerini
qucaqladı... Bu sehne indiye kimi Fuadın gözleri qarşısındadır:
Rumiyye o qeder adamın içinde kobud bir hereketle Çerkezin
ellerini çiyninden atdı, berkden: "El çekin menden!" — dedi.
Elbette ele meqamda, Rumiyyeye ne demek olardı,

<< 1 ... 398 399 [400] 401 402 ... 460 >>