derdden lap
ağlı çaşmışdı, amma her halda...
Çerkez uddu, bir şey demedi, kirimişce kenara çekildi.
Bilqeyisi basdırıb qebir üstünden qayıdandan sonra da onlara
geldi, metbexe keçdi, gelen qonaqlara çay paylamaq, ev-eşikde
el tutmaq istedi... Arada bir de Rumiyyeye yanaşdı: "Qızım, bir
toxta, ölenle ölmek olmaz, özüne yazığın gelsin, — dedi —
qarnında da balan var". Rumiyye keskin edayla üzünü yana
çevirdi, gelenlerden kiminlese berkden danışmağa başladı..
Çerkezin sözü ağzında yarımçıq qaldı. Gece ise Rumiyye
Fuada: "Anana de ki, mene teselli-zad vermesin, — dedi, — öz
derdim özüme besdi..." — Rumiyyenin gözlerinde ele derin bir
iztirab vardı ki, Fuad etiraz ede bilmedi. "Çaynan-zadnan da işi
yoxdur, Kömekçi çoxdur, paylayarlar". Çox sonralar bir defe
hardansa söz düşdü, Şövqüyle bu barede danışdılar. Şövqü bele
izah etdi ki, hemişe Bilqeyisin getirib-apardığı stekan-nelbekini
başqa adamın elinde görmek ağır olub yeqin Rumiyye üçün;
qonşu, yad adam başqa mesele... Amma yaxın qohum, Çerkez
bacı, Bilqeyisin qab-qacağını işlederken ne ise doğrudan
471
adamın üreyine pis gelir. Fuad anasına heç ne demedi, tebii.
Çerkez özü hiss etmişdi. Kenar adam kimi bir qırağa çekildi.
Üçünü verende geldi, bir de yeddisinde... Qırxına
xestelenmişdi, gele bilmedi. Bir de ilinde geldi. Ve bir de ayrı
heç bir vaxt onların qapısını açmadı... Evveller Fuad bunun
ferqine varmırdı. Bilqeyis xanım sağ olanda da bir ele gediş-
gelişleri yox idi. Çerkez de, Qurban da Fuadgile olsa-olsa
bayramdan bayrama gelerdiler. Rumiyye ise ümumiyyetle bu
neçe illik qohumluq erzinde Fuadın ata evinde ya üç, ya dörd
defe olmuşdu. Şövqüyle Bilqeyis ise, gerek ki, birce defe
olmuşdular. Fuadla Rumiyyenin toy gününde...
Bilqeyisin ili çıxandan sonra Pervizin ad gününü elediler.
Qurbanla Çerkez gelmediler. Çerkez gündüz gedib Pervizi
mekteblerinde tebrik elemiş, hediyyesini vermişdi. Ceyhunun
yaşına da Qurban tek geldi, Çerkezsiz, yarımca saat oturub
getdi... Neçe il bu

<< 1 ... 399 400 [401] 402 403 ... 460 >>