yaradıcılığı"— deye düşündü. Bu folklor
nümunesi yeqin ki, neçe il bundan qabaq olmuş bir epizodun
bezedilmiş behresidir. Doğrudan da neçe il qabaq o vaxt hele
Bilqeyis xanım sağ idi. — Şövqünün Moskvaya köçmek
meselesi vardı, elbette "cemi arxitektorların böyüyü kimi yox,
memarlıq institutunda kafedra müdirliyine devet olunmuşdu.
Bilqeyis xanım iki ayağını bir başmağa diredi ki, men Bakıdan
heç yere köçen deyilem, gözümün ağı-qarası birce qızımızı
qoyub hara gedirik bu qoca yaşımızda. Şövqü de çox götür-qoy
eledi, elbette, Bilqeyisi dile getire bilerdi, amma herterefli
fikirleşib anladı ki, itkisi qazancından çox olacaq. Moskvada
474
— adice bir kafedra müdiri olacaq-ne burdakı imtiyazları
qalacaq, ne burdakı imkanları... İndi bir gör camaat bunu nece
bezeyib: Parije çatmaq-filan... Bakını tikib qurtarmayınca... Ay
seni!..
Bu cür ad çıxartmağın özü de ele ferasetdir... "Cığal Şövqü".
Fuad Salahlının sözü idi bu. Ancaq Fuad Salahlıdan birce defe
eşitmişdi cemi-cümletanı. Oqtaydan daha tez-tez eşiderdi bu
ifadeni, elbette o vaxtlar, Fuad hele Rumiyyeyle evlenmediyi
iller. İndi Oqtayın ne heddi vardı Fuadın yanında qayınatasına
cığal desin. O vaxtlar — Fuad Şövqügile ayaq açandan sonra,
amma hele Rumiyyeyle aralarında bir şey olmayan zamanlarda
— bir defe Şövqünün üstünde Oqtayla mübahiseleri düşdü.
Oqqay Şövqünü yamanlayır, Fuad ise müdafie edirdi. Oqtay
deyirdi ki, Şövqünün heç bir memarlıq prinsipi yoxdur, hemişe
üzdedir, çünki burnu havadan iy çekir, hansı dövr ne üslub, ne
forma teleb edirse ona da uyğunlaşır. Fuad da etiraz edib
deyirdi ki, bu meger pisdir? Dövrün telebine cavab vermek —
özü meger bir prinsip, bir eqide deyil? Oqtay da onda dedi ki,
— nedense bu sözler Fuadın yadında qalıb — eqideler
cürbecür olur-doğrusu da ola biler, yanlışı da... Amma eger bir
adam öz eqidesine göre ezab-eziyyete, zillete dözürse bu bir
şeydir, başqa bir adam öz eqidesine göre her cür imtiyazlara
nail olursa, naz-nemet içinde dolanırsa —

<< 1 ... 402 403 [404] 405 406 ... 460 >>