bu başqa şey...
Demeli, Oqtayın sözünden bele çıxırdı ki, imtiyazlar veren
eqide yanlış eqidedir — absurd fikirdir, bu fikrin mentiqi
ardıcıllığını davam etdirsen nelere gelib çıxmaq olar. İlk
xristianlar öz eqideleri yolunda min işgenceye dözürdüler, ya
islam şehidleri öz eqideleri yolunda ölüme gedirdiler, bu meger
onların eqidelerinin düzgün olması demekdir? Bu mübahiseni
Oqtay: "Her halda Şövqü çığaldır!" — sözleriyle bitirdi. —
Görünur Fuadın delillerine tutarlı bir cavab tapa bilmedi. —
Cığaldır, vessalam, oyununu düz, qayda-qanunla oynamır...
Qeribedir ki, Fuad sonralar defelerle bu sözleri yadına salır
ve tam başqa bir çehetden bu ifadeye haqq qazandırırdı: Şövqü,
475
doğrudan da cığal idi, amma bu sözün Oqtaygil nezerde
tutduğu menasında yox, herfi, müsteqim, birbaşa anlamında...
Şövqü şahmat oyununda yaman cığal idi. Bu oyunu yaman
sevirdi, özü de babat oynayırdı, yaxşı yox, mehz babat,
ortabab... Fuadla yaxınlıqlarının ilk çağlarında şahmat onların
arasında bir növ ünsiyyet körpüsüydü.
O ilk vizitden sonra Fuad tez-tez gelmeye başladı.
Şövqügile. İlk vaxtlar Şövqü özü onu axtarıb tapar, evine devet
eder, oxumağa kitablar, baxmağa albomlar vererdi. Arabir
xırda-para memarlıq tapşırıqları da verer, kurs işlerine nezer
salar, sırf professional qeydler ve meslehetler ederdi.
Bu kitabları, albomları oxuyub qaytara-qaytara, tapşırıqları
yerine yetire-yetire Fuad bu eve ayaq açdı ve bir qederden
sonra ailelerine mehrem oldu. Bu vizitler zamanı Şövqüyle
hökmen bir-iki partiya şahmat oynayırdılar. Oyuna
başlamazdan Şövqünün öz teklifiyle razılaşardılar ki, "bax,
qaytarmaq yoxdur, fiqura toxundunmu, gerek onu oynayasan",
Fuad bu qaydaya tam riayet edirdi, getdiyi oyunun sehv
olduğunu derhal başa düşse de qaytarmırdı, amma Şövqü,
Şövqü bele bir sehv oyun oynayıb uğursuz neticesini gören
kimi "yox, bu olmadı, men huşsuzluq eledim, sen de fürsetden
istifade etdin" deye oyunu qaytarır, başqa fiqurla hereket
edirdi. Ve buna göre,

<< 1 ... 403 404 [405] 406 407 ... 460 >>