Fuad Şövqüden qat-qat yaxşı oynasa da,
hemişe uduzmalı olurdu. Onun heç bir vaxt udmaq imkanı yox
idi, çünki reqibini ne qeder çetin veziyyete salır salsın, Şövqü,
"yox, bu olmadı", — deyib bir neçe oyunu geri qaytarır,
özüyçün elverişli veziyyet yaradırdı. Fuad içinde qovrulurdu,
amma heç cür üze vurmurdu, Şövqünün bütün cığallıqlarını
tebessümle udurdu. En çox onu yaxıb-yandıran o idi ki, Şövqü
bu yolla qelebe qazanan kimi: "He, gördün dostum, — deye
qürrelenirdi. — TGet dolan hele, xamisen, henuzU, bes sen ne
bilirdin? Ele bilirdin qoca Şövqü bir stekan sudur ki, götürüb
içesen. Meni udmaq tül işdir"...
Şövqünü udmaq, doğrudan da çetin idi, daha doğrusu qeyri-
476
mümkün idi, çünki ele bil onunçün heç bir qanun-qayda
yazılmamışdı. Ne ise... Çığal Şövqü. Qeribe ayamadır, kimin
ağlına gelib bu göresen?
Rumiyyeye de keçmişdi bu cığallıq. Elbette, Rumiyye ne
şahmat, ne de başqa bir oyun oynardı, amma Fuad bu sayaq
cığallıq prinsiplerini adice heyat, meişet meselelerinde de çox
müşahide etmişdi. Rumiyyeyçün de esas şey — meqsedine nail
olmaq, istediyine çatmaq idi. Hansı yolla, ne üsulla — bütün
bunların o qeder de ehemiyyeti yox idi.
Rumiyyeyle yaxınlıqları ele şahmatdan başladı.
"Salam" ve "xudahafizden" başqa Fuadın Rumiyyeden
eşitdiyi ilk söz, daha doğrusu ilk cümle. "Mene de öyredin
şahmat oynamağı" — cümlesi oldu.
Fuad hemişeki kimi Şövqüyle oynayırdı, Şövqünün
veziyyeti bir az qeliz idi ve o, derin fikirlere dalmışdı. Bilqeyis
xanım evde yox idi ve çayı onlara Rumiyye getirirdi. Yapon
qravürleriyle süslenmiş qara podnosda iki stekan çay, limon,
mürebbe, qend getirdi qoydu, amma nedense hemişe olduğu
kimi otaqdan çıxmadı, onların yanında kürsüye çökdü ve
şahmat taxtasına baxmağa başladı. Fuad göz qoydu ki,
Rumiyye heç bir şey anlamadığı şahmat oyununa diqqet
kesilerek, arabir oğrun-oğrun ona, Fuada da baxır... Birden bire
Fuada müraciet edib, şahmat öyretmesini istedi ve elave etdi:
Papa ele hey söz verir, amma

<< 1 ... 404 405 [406] 407 408 ... 460 >>