öyretmir...
Elbette, Fuad ona şahmat-filan öyretmedi, ne onda, ne
sonralar, yeqin ele Rumiyye özü de bunu sözgelişi demişdi; sen
deyen xüsusi bir arzusu yox idi. Amma bu teklifden sonra onlar
arabir danışmağa başladılar. O vaxt Rumiyye bir oğlanla
gezirdi. Çox iller sonra, artıq Fuadla neçe ildi er-arvaddılar, bir
gece, ne ise semimi etiraflar ovqatında Rumiyye boynuna aldı
ki, hemin o oğlanı doğrudan da sevirdi, amma heç bir vaxt ona
getmek fikrinde olmayıb. "Er olmazdı ondan, — dedi —
evdarlıq damarı yoxdu onda".
Amma o vaxt bir ile yaxın gezmişdi hemin oğlanla.
477
Gezdiyini heç atası da bilmirdi deyesen. Fuad onları bir neçe
defe küçede, kinoda görmüşdü. Bu da yadındadır ki, qol-qola
gezmirdiler, hemişe bir-birinden bir az aralı yeriyirdiler. Oğlan
Rumiyyeden hündür idi... Çatmaqaş, alagözlü sifayi bir gencdi.
Adı Çingiz idi, amma nedense hamı, o cümleden Rumiyye özü
de ona Ovçu deyirdiler. Belke doğrudan da ova-zada gedermiş,
ya belke bu leqebin başqa tarixçesi varmış, Fuad bilmirdi,
maraqlanmamışdı, sonralar da soruşub elemedi. Ümumiyyetle,
bir o geceden savayı heç bir vaxt Rumiyyeyle onun haqqında
danışmamışdılar — guya heç bele adam yerli-dibli olmayıb.
Amma bir sehne indiyecen Fuadın yaddaşında yaşayır ve
qeribedir, indiyecen onu ağrıdır: bir defe Fuad Şövqügilde çox
oturdu, Şövqüyle işleyirdiler ve Fuad onlardan gece birin
yarısında çıxdı. Rumiyye evde yox idi. Onda hele köhne
menzillerinde — "torta" benzer binada yaşayırdılar. Fuad çöl
qapısından küçeye çıxdı ve evleri semte getmeye başladı. Tini
burulanda bomboş küçede addım sesleri eşitdi ve gelenleri
gördü: Ovçuyla Rumiyye idi. Fuadın yaddaşında qalan o idi ki,
hemin axşam — geceyarısı — her ikisi çox, qeyri-adi derecede
gözel görünürdüler ve Fuadı ağrıdan da o idi ki, bir-birlerine
hedden ziyada yaraşırdılar. Rumiyye dümağ paltarda idi,
yubkasının etekleri — o dövrün modasına uyğun olaraq çetir
kimi gen idi, enli qırmızı kemer taxmışdı ve eyni cür qırmızı
deriden

<< 1 ... 405 406 [407] 408 409 ... 460 >>