mecburiyyete...
Rumiyye peyda olandan sonra, Asyayla görüşleri esil menevi
işgence idi. Ancaq Fuad bu elaqeni birdefelik pozmağa da
telesmirdi nedense; her halda Rumiyyeyle meseleni
resmileşdirmeyince Asyanı heç bir şeyden agah etmek
istemirdi. Onu da düşünürdü ki, üzülüşmelerinin sebebleri
Şövqü Şefizadenin "mamlı-matan", cavan qızı olduğunu
bilende Asya lap özünden çıxacaq... Qorxurdu ki, hetta
esebiliyinin, hövselesizliyinin dar vaxtında, Asya hikkesinden
qisasa da el ata biler. Xoşbextlikden heç bir mektubu-senedi
yox idi Asyada ve onların elaqeleri barede de adamlar yalnız
güman, ferziyye ede bilerdiler; güman, ferziyye — sübut-delil
ki deyil... Birden Asya lap deli olsa, dekanlığa müraciet elese,
Fuad bunun da fendini tapmışdı; "Eloğlusu" Zülfüqarovun
yanına girib lotuyana ceyil söhbet eleyecekdi. "Dünya dağılsa
da men Şövqü Şefizadenin qızını alasıyam, — deyecekdi — ve
ondan sonra Şövqünün eliyle bütün meni istemeyenleri, bütün
mene badalaq gelenlerin, bütün meni incidenlerin dedesine od
qoyacağam". Zülfüqarov kimiler mehz bu dili başa düşürler.
Görüm onda Zülfüqarov menim qabağıma neynen çıxacaq.
Şövqü demişken "yüz ele Zülfüqarov tek bir Şövqünün elinde
heç nedir" ...Amma allah elesin, buna ehtiyac qalmasın, mesele
yoğunlamasın, Asyayla da halallıqla, xoşluqla ayrılaq, her
halda neçe ildir bağlıyıq onunla, yaxşılı-yamanlı günlerimiz
olub, çox çetin deqiqelerde Asya kişi qızı kimi ona arxa, dayaq
olub; allah kerimdir, o da münasib bir adama rast geler,
yeniden aile qurar, xoşbext olar. Otuz iki yaş ne yaşdır ki!..
Heç cür istemezdi ki, Asyanın könlünü qırsın, axı dörd il
bağlılığın o qeder xatiresi var, zarafat deyil axı!.. Amma bu
488
xatirelere, minnetdarlıq hissine cavan ömrünü de qurban veresi
deyildi ha!.. Olan olub, keçen keçib, vida meqamı gelmişdi,
Asyayla onun yolları haçalanıb ayrılmalı idi...
Çox naz-qemzeden, çox ezilib-büzülmeden sonra, Fuadın,
nece deyerler, üreyinin yağını eridenden sonra axır ki,
Rumiyye

<< 1 ... 415 416 [417] 418 419 ... 460 >>