bir gün: "yaxşı"— dedi, evlenmelerine razılıq verdi.
Şövqü de meseleni bilende "yox" demedi. En çox etiraz eden
Bilqeyis xanım oldu. "Tayımız deyil, eslin-neslin tanımırıq ve
s. ve i. a. mızıldanmalardan sonra nehayet, o da ipe-sapa yatdı,
imana geldi. Yanvarın dördünde Qurbangil Şövqünün yanına
elçi geldiler. Elçiler destesine Zülfüqarov da özünü zornan
dürtüşdürdü. — Ömründe ilk ve belke de axırıncı defe
Şövqünün evine girmek fürsetini Zülfüqarov heç fövte vererdi.
Şövqü elçileri temkinle qarşıladı, özünü çox ağır aparırdı.
Dedi, yaxşı madam ki, gelmisiz, fikirleşerik, meslehetleşerik,
cavabınızı sonra deyerik. Elçileri neticesiz geri qaytardı, "bir
hefteden sonra gelin" — dedi... Bu bir heftede Fuad bir az da
saralıb-soldu, şam kimi eridi ve bir hefte sonra elçiler (o
cümleden elbette ki, Zülfüqarov) Şövqügile teşrif getirende
Şövqü "Ne deyirem ki, xoşbext olsunlar" — dedi ve Bilqeyis
xanım hamıya şirin çay getirdi. Şadlığından lap başını itirmiş
Zülfüqarov "debdir, qaydası beledir deye qaşığını stekanında
ora-bura herletmeye, cingildetmeye başladı, amma Şövqü
qaşqabağını töküb: "bir az yavaş, sen allah, — dedi, — baş-
beynimiz getdi...".
Yanvar ayının onu idi o gün, amma Fuad, Asyaya o gün de
heç ne demedi. (O gün geceni Asyanın yanında qalmışdı).
Düşünürdü: "on dördüne ne qalıb ki?.." Güman edirdi ki, bu üç
gün erzinde xeber Asyanın qulağına çatmaz. Meseleni Asyaya
on dördünde açmaq isteyirdi. Çünki yanvarın 13-ü köhne
teqvimle yeni il günü — Asyanın da ad günü idi, hemişe bu
günü xüsusi qeyd ederdiler. Fuad bu sefer de — birge olduqları
bu son ilde de —Asyanın bayramına zeher qatmaq istemirdi.
"Qoy ad günü keçsin, deyerem". Amma Asya meseleden ikinci
489
elçiliyin seherisi gün xeber tutdu. Aman allah, o ne şebeh idi,
Asya çıxartdı? Göz yaşları, hedeler, isterika, yalvarış... her şeyi
yadına salmışdı — ta, onun kurs işlerini pulsuz yazmağına
qeder, müellimlerin qılığına girib bezi fenlerden ona qiymet
yazdırdığına qeder...

<< 1 ... 416 417 [418] 419 420 ... 460 >>