asdı desteyi, bir de gece zeng vurdu, sesini eşitdi,
lap arxayın oldu, sakitce yuxulayıb yatdı...
On üçünde de zeng eledi, ad gününü tebrik etmek, hetta
hediyye alıb evlerine getmek isteyirdi. Bütün günü telefon
cavab vermedi. 14-de de telefonu cavab vermedi. 15-de Asya
işe çıxdı. Fuadla pillekende rastlaşdılar. Asya özünü
görmemezliye vurdu, Fuad da onu saxlamadı.
Bir hefte, ya on gün sonra Asyadan mektub aldı. Oxudu
mektubu, cırıb atdı, neye lazım idi ki, saxlasın, birden ele
keçib-eleye bilerdi. Amma mektubun mezmunu indiyecen
yadındaydı... Ele Asyanın son görüşlerinde dediyi sözler idi
mektubda da, hemin ele o sözler daha edebi cümlelerle ifade
olunmuşdu. Özü de makinada çap olunmuşdu, Asyanın
evindeki hemin o "Kontinental" makinada. K. herfi o biri
herflerden bir az aşağı düşürdü bu makinada...
Yazırdı ki, ömrümün seninle keçen illerine heyfsilenmirem.
Ona heyfsilenirem ki, bu yaşımda adamları tanıya bilmirem
hele. Ay yazıq, axı sen heç sevmeye qadir deyilsenmiş. Tek bir
özünden başqa heç kesi sevmirsen... Öz işinin xetrine hamının
— lap ele doğma atovun, anovun da meyitini tapdayıb
keçersen. Bu gün meni atdığın kimi, bir gün indi teze nişanlının
— "teze nişanlı?!" Guya köhne nişanlısı da vardı — atasının işi
bir balaca yaş olan kimi onu da atarsan... Gülmeli o idi ki, Asya
mektubun axırında şer de yazmışdı:
Ey vefasız, gözü ağlar qaldım men.
Üreyimin başı dağlar qaldım men.
Başqa bir gözele uydun, meni atdın.
Ne olar, teki sen xoşbext ol, qoy ağlar qalıım men...
Şerden sonra R. S. de var idi; Xoşbext ol, Fuad. Amma bu
492
xasiyyetle sen çetin xoşbext olasan. A.
Elbette, mektub yaralanmış qadın menliyinin feryadı idi,
ittihamlarının heç biri düz deyildi... Amma bu mektubu yada
salanda Fuad hemişe bir şeyi fikirleşirdi: göresen, doğrudanmı
Asyanın falı, ya belke qarğış idi bu, — düz çıxmışdı. Göresen,
doğrudanmı Fuad xoşbext deyildi ve eger deyildise,
doğrudanmı heç bir vaxt xoşbext olmayacaqdı da? Ve onda
doğrudan

<< 1 ... 419 420 [421] 422 423 ... 460 >>