qovdurdu da kişi meni day ondan sonra emellibaşlı
oxumadım heç. Bir az o mekteb, bir az bu mekteb —
oxumağın daşın atdım getdi...
496
Ne deyeydi Fuad: atası yeqin ki, düzgün hereket elemişdi.
Amma belke Zeki müellim de özüne göre haqlıymış. Her halda
mektebde müdirin deyişmesi bu on iki nömreli adamın
heyatında en mühüm cahanşümul hadiseler qeder böyük rol
oynayıb — sanki bütöv bir tarixi epoxa deyişib. Kim bilir,
belke Zeki müellim qalsaydı, bu da ele odun, nöyüt daşıyadaşıya
on illiyi birteher başa vurub attestat alardı, belke hetta
ondan sonra da bir tövrnen tehsilini davam etdirerdi, axırını bir
yana çıxardardı. Her halda otuz ilden sonra bu meselenin haqqhesabını
çekmeye ne hacet? Fuada ne dexli var bütün bunların?
Amma nosilşik heç haqq-hesab çekmek fikrinde de deyildi.
Gözlerinde zerrecen kin ya edavet yox idi, eksine köhne
mekteb yoldaşına rast geldiyine göre, onu tanımasına göre berk
sevinirdi... Elbette, Fuadın sonrakı tercümeyi-halından, indi
kim olduğundan bixeber idi. Onunçün Fuad — orta mektebdeki
hemin balaca uşaq idi. — Otuz üç il yaşı artmış hemin uşaq —
Qurban müellimin oğlu...
İnstitut heyatı, hetta o bednam meruzeyle elaqedar qısa
müddetli narahatlıq da ne qeder ilıq xatirelerle bağlıydısa,
mekteb illeri bir o qeder acı xatirelerle qalmışdı Fuadın
yaddaşında... hamısı da atasına göre. Uşaqlar ona müdirin oğlu
kimi baxırdılar. Tündxasiyyet, acıdil, zabitesiyle hamını
lerzeye salan "Topal Qurbanın" oğlu kimi. Müellimler de
hemçinin. Çünki müellimlerin özü de Qurbanın zehminden ele
şagirdler kimi qorxurdular. Çox iller sonra, artıq Fuad şeher
soveti sisteminde işlerken — hele de müdir olan Qurban yeni
mekteb binası haqqında teklif ireli sürdü ve bu teklifi feal
suretde müdafie eden ve keçiren Fuad oldu. Hamı ele bilirdi ki,
atasının xetrine bele canfeşanlıq edir. Qoy bele düşünsünler.
Eslinde Fuadın isteyi teze bina hazır olan kimi o köhne mekteb
binasını — bu qeder acı xatirelerle bağlı o ikimertebeli evi

<< 1 ... 423 424 [425] 426 427 ... 460 >>