—
buldozerler qabağına qatıb havaya sovurmaq idi. İndi, çox iller
sonra, atasının hamıyla sert reftarı baresinde düşünende, Fuad,
uşaqlıqda olduğu kimi, içindeki hirsinden qovrulub
497
boğulmurdu, bir çox şeyleri daha derinden derk edirdi: başa
düşürdü ki, bu sertlik Qurban kişinin işine doğrudan da
namusla yanaşmasından, heqiqi edaletçiliyinden ve
telebkarlığından doğan bir sertlik idi. O illerin davranış stilini
de nezere almaq lazım idi, Qurbanın davanın od-alovundan
keçib gelmesini de... Amma o vaxt Fuad nece de ezab çekerdi,
ilahi... Neçe defe oğlan tualetinde, dehlizin xelvet yerlerinde
tabaşirle yazılan yazıları öz gözüyle görmüşdü. "Qurban —
Qaban"... Kim yazırdı bunu — heç cür tapmaq olmurdu.
Xidmetçi qadınlar deyine-deyine, donquldana-donquldana yaş
eskilerle silir, bir neçe günden sonra ise yazılar yene de ayrı-
ayrı yerlerde peyda olurdu... Hetta mekteb erazisinden kenarda,
iki-üç tin aralı bağda, sekide de görmüşdü Fuad bu yazını... En
ağırı o idi ki, hedefine yapışan bütün ayamalar kimi, bu ayama
da deqiq idi: Qurbanın zahiri görünüşünde, doğrudan da
qabana oxşarlıq vardı. Yeni ele Fuadın özünün de... Axı ona da
dalda "bala qaban" deyirdiler...
Yeqin şagirdlerin qoyduqları bu ayama bezi müellimlere de
belli idi, belke hetta bundan xoşlananlar da vardı. Her halda
Fuad mektebin nifretle, kin ve edavetle zeherlenmiş havasını
çox çekmişdi ciyerlerine, uzun iller boyu...
Qurbanın xasiyyeti sonralar da deyişmedi... Fuadın
atasından aldığı en böyük heyat dersi de — onun xasiyyetini,
reftarını ve demeli bütün bunlardan doğan sehvlerini tekrar
etmemek dersi idi...
Son iller bu sehvleri atasının özüne de deyirdi, hele müdir
olduğu vaxtda: "Niye birlikde işlediyin adamların heç olmasa
adlarını deqiq yadında saxlaya bilmirsen, ay dede?" — deyerdi.
— "Yadımda qalmır hamısının adı"... — "Yaz defterçene. Niye
başa düşmürsen ki, sen birisine yüz yaxşılıq ede bilersen,
amma adam içinde hemin o adı Hesen olan adama

<< 1 ... 424 425 [426] 427 428 ... 460 >>