kişi durub raykom
iclasında ki, beli, "rayonumuzun maarif seviyyesi aşağıdır,
savadsız müellimlere tanışlıqla mektebe teyinat verirler. Odur ki,
ziyalıların da çoxu övladlarını kemsavad elememek üçün onları
499
ayrı mekteblere qoyur". Desgah burda başladı. Ehmedli bayraq
eledi Qurbanın bu çıxışını, demoqoqluğa saldı o saat, ne bilim
böhtançılıq, daha ne bilim ne... Üç günün içinde meseleni hell
etdiler, qurtardı getdi...
—Qasım, bir öyren gör ne oldu bu teyyare, on beş deqiqe
keçdi ki...
Qasım getdi. Nosilşik:
—Moskva samalyotun qarşılıyırsan? — dedi. — Men de
onu gözleyirem. Bir müddet de matdım-matdım Fuadın üzüne
baxdı. — İşe bax e... Ele o vaxtdan seni görmek isteyirdim...
Gör neçe il keçib e... Bir iş olmuşdu o vede, uşaq idik, axmaq
idik, bir qeletdi elemişdik, gerek day menden incimeyesen...
Fuad:
—Ne iş? — deye laqeydlikle soruşdu ve hemin andaca qefil
amansız bir xatire qırmanc kimi yaddaşını qamçıladı.
...ve birden-bire otuz ilin arxasında qalmış, tamamile
deyişmiş sifeti — on iki nömreli adamın sifetini tanıdı ve onun
adı da derhal yadına düşdü — Zeydulla...
Otuz il keçir o günden, otuzdan da çox, amma yaddaşından
qovmaq istediyi o xatire, ilde-ayda bir defe de olsa gözerib
yandırır hafizesini, bütün içini dolaşır, varlığını alt-üst edir.
O vaxt Fuad bilmirdi ki, Zeydullanı mektebden ne üste
qovublar, heç qovulmasından da xeberi yox idi. Amma bu
yekeper, ayıya oxşayan oğlanı mektebden tanıyırdı, Zeydulla
iki sinif Fuaddan yuxarı idi.
Bir gün — dekabr ayı idi, günü de yadındadır, dekabrın 17-
si, adamın gözünü göyneden acı külekli, rengi solmuş boz,
tutqun, soyuq bir gün idi. Külek zibil qutularını çevirmişdi,
ezik-üzük, çirkli kağızlar sekilere sepelenmişdi. Günler
qısalmışdı, Fuadgil ikinci növbede oxuyurdu, mektebden
çıxanda hava qaralmış olurdu.
O gün mektebden çıxıb tine çatanda Fuadın qabağını üç
oğlan kesdi. Zeydulla idi biri, o biri ikisini tanımırdı, onların
mektebinde oxumurdular, yeqin.
500
—Bura

<< 1 ... 426 427 [428] 429 430 ... 460 >>