danışmadı.
Sonra:
—Yoldaşlar! — dedi — hörmetli sedr mene söz verende
meni Fuad Salahlının dostu adlandırdı. Qırx ilden artıq bir
507
müddetde men bu dostluqla fexr etmişem. Doğrudur-bilenler
bilir — mübahiselerimiz, bir-birimizden giley-güzarımız,
incikliyimiz de olub, küsüb-barışmışıq da, rehmetlikle... Amma
men hemişe onun merdliyini, kişiliyini, professional
namusunu, partiyaya, xalqa sedaqetini genclerimiz üçün, ele
hamımız üçün örnek bilmişem. Burda Fuad Salahlının
emeyine, işine yüksek qiymet verdiler. Men demeliyem ki,
yoldaşlar, ne qeder yüksek qiymet verildise de, bu azdır, Fuad
Salahlı daha böyük sözlere, daha yüksek teriflere layiq bir
adam idi...
Qadın hönkürtüsü eşidildi. Solmaz döze bilmeyib berkden
hönkürürdü. Şövqü ona teref çevrildi:
—Eziz bacımız, Fuad Salahlının vefalı refiqesi... Solmaz
xanım, inanın ki, sizin bu böyük derdinize sizin qeder biz de
yanırıq. — Solmaz daha da berkden hönkürdü, Şövqünün de
sesi titredi! — Heç vaxt... heç vaxt, — dedi — biz Fuad Salahlı
qardaşımızı unutmarıq. Rahat yat, qardaşım, qoy ana veten
torpağı seninçün perqu döşek olsun...
Solmazı kenara çekdiler, su verdiler içmeye.
Fuadın yadına düşdü ki, Salahlını işden çıxardanda, deyirler
sekkiz ay Solmazın puluna dolanıblar. Dede-babadan az-çox
neyi qalıbmışsa satıb...
Şövqü susdu, desmal çıxardıb gözlerini sildi:
—Bizim Fuad Salahlı, — deye sözüne davam eledi, — lakin
bu zaman mikrofon nedense ulamağa başladı — qulaqbatıran,
aramsız, uzun, cingiltili bir ses yükseldikce yükseldi. Vızbaş
oğlan sıçrayıb mikrofonun yanına çıxdı, onu ora-bura herledi,
qurdaladı, aşağı-yuxarı dartdı. Uğultu kesildi, Şövqü nitqini
davam eledi, amma indi de mikrofon onun sözlerini eks-seda
kimi iki-üç defe tekrar edirdi:
—Yoldaşlar... yoldaşlar... yoldaşlar... Fuad... Fuad... Fuad...
Salahlının... Salahlının... Salahlının... xatiresi... xatiresi…
xatiresi... qelbimizde... qelbimizde... qelbimizde... hemişe...
hemişe... hemişe... yaşayacaq...

<< 1 ... 433 434 [435] 436 437 ... 460 >>