çox-
çox uzaqlara uçmuşdu xeyalı. Külek Şövqünün çiyinlerine
qeder uzanmış dümağ saçlarını dalğalandırırdı...
Oqtay mikrofona yanaşdı:
—Bir vaxtlar, —dedi, — Elesger Abdullayev adlı meşhur
xanende olub, — bunu dedi ve susdu, ele bil nefesi kesildi.
Pauza xeyli uzandı. Adamlar nezerde tutulmamış natiqin bu
gözlenilmez çıxışına, bu qeribe pauzaya ve defne heç bir dexli
olmayan bu ecaib söze — xanende Elesger söhbetine matmeettel
qalmışdılar. Görünür, Oqtay öz heyecanını boğa
bilmirdi, görünür, meclis möhkem tutmuşdu onu, yazıq, haçan
bele böyük bir izdiham qarşısında çıxış edib axı?
Nehayet, iradesini toplayıb, sesi titrese de sözünü davam
eledi:
—Bağışlayın, men natiq deyilem... Pis danışıram... amma
danışmaya bilmezdim... Xanende Elesger gözel "Rahab"
oxuyarmış... Hamıdan yaxşı oxuyarmış "Rahab"ı... O ölende,
onu basdıranda... bağışlayın... men çox heyecanlanıram...
Elesgeri defn edende Cabbar Qaryağdı deyib ki, biz bu gün...
Elesgeri basdırmırıq, biz bu gün "Rahab"ı basdırırıq — Oqtay
yene susdu, bu pauza daha da uzun çekdi, Fuad arxa terefden
onun yanında durmuşdu ve Oqtayın sağ qıçının yarpaq kimi
esdiyini görürdü. Sifeti de ağappaq idi, ele bil un çekmişdiler.
— Sakit ol, özünü ele al, — deye Fuad Oqtayın qulağına
pıçıldadı.
Ele bil Oqtay bu söze benddi, ele bil tilsimi qırıldı ve kesik,
esebi cümlelerle danışmağa başladı:
—Beli, bu gün biz de... Fuad Salahlını basdırmırıq...
memarlığımızın namusunu basdırırıq... professional
vicdanımızı basdırırıq... Neçe-neçe baş tutmamış niyyetleri...
tikilmemiş binaları... heyata keçmemiş layiheleri... basdırırıq.
Beli, Fuad Salahlı müellim idi, professor idi... Kitabları da
var... Sevirdi de öz işini... amma axı... biz ki, hamımız bilirik
bunu... axı o dünyaya başqa şey üçün gelmişdi... Onun böyük
511
istedadı... başqa sahede idi... — O anadangelme proektirovşik
idi... binalar tikmeliydi o... şeher salmalıydı... amma tike
bilmedi...
Fuad düşündü: "He, başladı sarsaqlamağa".
—Siz

<< 1 ... 436 437 [438] 439 440 ... 460 >>