memarlığın vicdanı adlandırır.
Vessalam. Ne oyan, ne bu yan! Yuridik cehetden olmasa da,
etik cehetden sxem hazır idi. — Her bir çılğın hissin esası —
müeyyen munasibetlere bağlıdır. Nedense, birden Fuadın
yadına Qafur Ehmedli düşdü... Şövqü köksünü ötürdü:
—Eh, dünya, dünya! — dedi. — Sonra ne ise Fuadın
alışmadığı bir bedbinlikle: — Bax, Fuad, meni basdıranda nitqfilan
lazım deyil, sen allah, — deye elave etdi. — Sene
vesiyyet eleyirem bunu...
Fuad etiraz elemek, "eşi, ağzınızı xeyre açın" demek
isteyirdi, amma Şövqü ona macal vermedi:
— Yazıq Sadıx Dadaşov Moskvada öldü, xestexanada.
Deyir ölümünden qabaq su isteyib, rehmetlik. Getiribler, bir
qurtum içib: — "Yox, — deyib — Şollar suyu", üzünü divara
teref çevirib, keçinib.
Maşınlara yanaşdılar. Şövqü "Volqa"sının qapısını açanda
Fuaddan soruşdu:
—Axşam danışırsan da? — serginin açılışını nezerde
tuturdu...
Fuad başıyla tesdiq eledi.
Şövqü bayaqkı bedbin intonasiyasından eser-elamet
514
qalmamış, gümrah, işgüzar tonla:
—Özünü topla, — dedi, — gerek ela danışasan ha!.. Mütleq
son illerdeki müveffeqiyyetlerimizi qeyd ele.
Şövqü öz qara "Volqa"sına mindi, Fuad öz sarı
"Moskviç"ine, Şövqü maşının içinden, pencereden Qasıma el
eledi. Qasımın ağzı getdi qulağının dibine:
—Allah Şövqü Camaloviçin canını-başını salamat elesin!
On birinci fesil
Bunu bir hekim demişdi Fuada. Qatarda tanış olmuşdular.
Moskvaya gedirdiler. Qış idi, teyyareler vaxtlı-vaxtında
uçmurdu, qatara bilet götürmeli oldu. Beynelxalq vaqonda
hekimle bir kupeye düşmüşdüler. Bileceriden keçen kimi her
ikisi tünd-göy rengli, dar balaqlı cersi idman kostyumlarını
geydiler. Hekim "Yerevan" konyakı çıxartdı, içdiler, nerd
atdılar, ordan-burdan danışdılar, ümumi tanışları tapıldı. Ele
onda söz düşmüşdü, hekim demişdi ki, çox yaşamaq
isteyirsizse özünüzü menfi emosiyalardan qoruyun. Bu insanın
elindedir. İnsan istese ömrünü, gününü ele qura biler ki,
mümkün qeder az menfi emosiyası olsun. Elbette, tamam
bunsuz

<< 1 ... 439 440 [441] 442 443 ... 460 >>