Fuada ele geldi ki, Ehmed
Nezer öz iqtidarsızlığını artıq özü de derk edir, yavaş-yavaş
başa düşür ki, iş qardaşının vezifeden gedib-getmemesinde
deyil, iş ondadır ki, Ehmed Nezerin özünün dövranı çoxdan
keçib, meydan Ehmed Nezerler meydanı deyil. Fuad otaqdan
çıxarken Ehmed Nezer:
—Defne getmişdin? — deye soruşdu. — Men yubandım,
gede bilmedim. Yazıq Fuad Salahlı... Eşşi...
Sabir hesabları bitirib getirmişdi, Fuadın stolunun üstüne
518
qoymuşdu. Fuad gözden keçirib qol çekdi.
Mixail Moiseyeviç de çıxışı makinada çap eletdirib
getirmişdi. Fuad oxumağa başladı: Doroqie tovarihi! Seqodne u
nas soçen radostnıy denğ.
Başını kağızdan qaldırdı. Gerek ki, bu cümleni bu gün
haradasa işledib. He, yadına düşdü, qonaqların şerefine verilen
banketde. O da yadına düşdü ki, defndeki çıxışını da bele
başlamışdı: "Bu gün çox kederli günümüzdür". Qelem götürüb
bu cümleni pozdu.
Çıxış yaxşı tertib olunmuşdu. Mixail Moiseyeviç öz işinin
ustası idi. Kimin harda nece danışması lazım olduğunu qırx il
erzinde yaxşıca menimsemişdi Mixail Moiseyeviç... Çox vaxt
Ehmed Nezerin çıxışılarını dinleyenler natiqin derrakesine mat
qalırdılar...
Gündelik qeydler defterçesine baxıb Fuad bir-iki yere de
zeng vurdu, bir neçe meseleni de hell etdi, ya texire saldı,
sabaha — biri güne keçirdi... İcra etdiyi işleri qeyd kağızından
bir-bir pozurdu. Üçce madde qalmışdı: öz-özümle görüş,
atamgil, bir de gül şekli...
...Qasıma:
—Sür dedemgile, — dedi. Bir qeder sükutdan sonra
soruşdu:
—Qasım, uşaq necedir, qızdırması düşüb?
Qoy ele bilmesin Qasım ki, yadımda deyil.
Qasımın ele bil çiçeyi çırtladı, sevincle:
—Sağ olun, eziz olun, Fuad qedeş,— dedi, — indi, tfu göz
deymesin, babatdır. Dünen getdim hekim getirdim, derman
verdi. Şükür. Siz de çox sağ olun.
Qurbangile çatanda Fuad:
—Get eve, — dedi, — meni gözleme. Belke uşağa bir şey
lazımdır. Men özüm piyada gedecem. Yaxındır bura.
—Çox sağ olun, artıq olun.
Fuad maşından düşdü. Saata baxdı, yeddiye iyirmi

<< 1 ... 443 444 [445] 446 447 ... 460 >>